«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας».(Aπό την του Νίκου Μπελογιάννη στην δεύτερη δίκη, Φλεβάρης 1952).
Συμπληρώνονται σήμερα 69 χρόνια από το ξημέρωμα της Κυριακής 30 Μάρτη του 1952, όταν η καρδιά του Νίκου Μπελογιάννη, του ηρωικού στελέχους του ΚΚΕ, έπαψε να χτυπά ματωμένη από τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος. Ήταν 3 μετά τα μεσάνυχτα, όταν έφτασε ο δεσμοφύλακας στο κελί. Δίπλα του ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλης. Ανακοινώνουν την απόφαση για την εκτέλεση. Στις 3.20 η φάλαγγα βγαίνει από την πύλη των φυλακών της Καλλιθέας, με κατεύθυνση προς το «συνήθη τόπο των εκτελέσεων», στου Γουδή.