Ένα μικρό παιδί καθόταν στην πολυθρόνα του, μέσα στο ζεστό και φωτισμένο σπίτι, δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και το θαύμαζε. Φωτάκια και μπάλες, δώρα, στολίδια, κι από κάτω η φάτνη με το χρυσό άστρο πάνω της. «Tι όμορφο που είναι!», συλλογιζόταν, κι έτσι, καθώς περνούσε η ώρα, αποικοιμήθηκε κι ονειρεύτηκε...
Δυο μεγάλα φτερά το σήκωσαν από την πολυθρόνα κι άρχισε να ταξιδεύει μαζί τους στο σύμπαν. Πέρασαν πάνω από τη Γη και την είδε να μικραίνει, ώσπου έγινε ένα μικρό γαλάζιο σημαδάκι στον ορίζοντα. Ύστερα εμφανίστηκαν τα πρώτα άστρα. Tι μεγαλείο! Tι φως! Tι χρώματα! Tι σχήματα παράξενα! Aκόμη και μουσική ακουγόταν γύρω του, υπέροχη, γλυκειά μουσική των αστεριών.