Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, θα τα ξαναπούμε…

---

  Γράφει ο Νίκος Μόττας 

Τέτοιες μέρες ήταν, Αύγουστος του 1949, όταν στις βουνοπλαγιές του Γράμμου ξεκινούσε η τελική φάση της μάχης ανάμεσα στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και τον αστικό εθνικό στρατό. Απέναντι στις ισχυρότατες δυνάμεις του αστικού στρατού και των αμερικανών ιμπεριαλιστών, απέναντι σε βομβαρδιστικά αεροσκάφη και βόμβες ναπάλμ, οι αντάρτες μαχητές του ΔΣΕ αντιπαρέταξαν απαράμιλλο ηρωϊσμό και γενναιότητα σφραγίζοντας, με την ψυχή και το αίμα τους, την κορύφωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα του 20ου αιώνα.

"Το δίκιο δε χαρίζεται, μονάχα κατακτιέται"

---

«Είπε ο ψαράς στο σκουληκάκι: πάμε να ψαρέψουμε».
Μπ. Μπρεχτ

Ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη δεν μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα για καπιταλιστές και εργάτες. Το ζήτημα είναι, λοιπόν, ελευθερία για ποιον; Ισότητα για ποιον; Δικαιοσύνη για ποιον; Ανάσα για τον καπιταλιστή δεν μπορεί παρά να σημαίνει ασφυξία για τον εργάτη. Πραγματική ανάσα για τον εργάτη δεν μπορεί παρά να σημαίνει ασφυξία για τον καπιταλιστή. Και δε θα βρει τέτοια ανάσα ο κόσμος της δουλειάς, αν δεν παλέψει γι’ αυτή, αν δεν την κατακτήσει με τις δικές του δυνάμεις...