Χριστούγεννα στο Πάρκο του Λαού

---

Χριστούγεννα στο Πάρκο του Λαού

Η Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων. Η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Ο Συνταγματάρχης Γαβρής είναι αριστερός ψάλτης :
«Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα.»
Κατά διαστήματα πηγαίνει στα μανουάλια, μαζεύει τα καμμένα κεριά.
Μόλις σχολάζει η Λειτουργία θέλουμε να αγοράσουμε γύρο με πίτα στην κεντρική πλατεία. Τα οβελιστήρια είναι άδεια, τα τραπέζια στοιβαγμένα μπροστά στις εισόδους και πάνω τους ριγμένες άτακτα πολλές καρέκλες.

  

Ο ΜΥΛΟΣ*

---

Κώστας Αλεξόπουλος

Ο νερόμυλος ήταν χτισμένος στην ανατολική όχθη. Ένα σπίτι με δυό πατώματα. Στο πάνω πάτωμα έμενε η οικογένεια του μυλωνά. Στο κάτω ήταν οι μηχανές του μύλου. Θα είχε ενάμισυ αιώνα ζωής. Τα θεόρατα πλατάνια δεν άφηναν να περάσει ούτε αχτίδα ήλιου. Πάντα είχε συντροφιά το βουητό του νερού και τα πουλιά που έφτιαχναν τις φωλιές τους στα κεραμίδια του. Όλα αυτά τα χρόνια είχε δοκιμάσει την ορμή των στοιχείων της φύσης και την ορμή των ανθρώπων που έκαναν πόλεμο. Ο μύλος είχε ζήσει τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων. Μεγάλωσαν κάμποσες γενιές κάτω από τη στέγη του. Περπάτησαν πολλά ποδάρια στο πλακόστρωτο της αυλής του.

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ - Του Κώστα Αλεξόπουλου

---

Τα παιδιά φόραγαν τις μάσκες και τα καπέλα τους. Κράταγαν ψεύτικα πιστόλια, πλαστικά με κόκκινα καψούλια. Μαζεύτηκαν στο πλάτωμα όπου έδεναν τα ζώα οι χωριανοί, όσοι είχαν τα σπίτια τους ολόγυρα. Μύριζε ο τόπος καβαλίνα και κάτουρο. Τώρα τα ζώα ήταν δεμένα στους σταύλους. Κυριακή σήμερα, αργία, χρονιάρα μέρα, κανένας δεν δούλευε.

 Τα παιδιά έπαιζαν ξέννοιαστα χωρίς κίνδυνο να φάνε κλωτσιά από τα γαϊδορομούλαρα που τάδεναν στην αμυδγαλιά και στο στύλο της ΔΕΗ. ΄Επαιζαν άλλοι τους ληστές και άλλοι τους σερίφηδες. ΄Εριχναν πιστολιές με τα ψεύτικα πιστόλια τους. ΄Ετρεχαν με γέλια και φωνές όταν έφτασε το αγόρι με το καινούργιο πουλόβερ. Δεν είχε μάσκα, ούτε καπέλο. Δεν του αγόρασε η μάνα του κι ας έκλαψε κι ας κυλίστηκε στο πάτωμα.

ΕΠΙ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ...του Κώστα Αλεξόπουλου

---

Απέναντι από το Λύκειο Στυλίδος, στον ακάλυπτο χώρο, νοτιοδυτικά, γίνεται το πανηγύρι. Οι πωλητές έχουν απλώσει τα εμπορεύματα σε μικρά τραπέζια. Κυκλοφορώ ανάμεσα στο πλήθος με μιά φωτογραφική μηχανή. Σκέφτομαι να τραβήξω φωτογραφίες τους αγρότες, είμαι γοητευμένος από τα ηλιοψημένα πρόσωπα. Χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι μπροστά στη Λίζα, πουλάει ανταλακτικά για φωτογραφικές μηχανές, θέλει να με πείσει να αγοράσω ένα παρασόλ για τη δική μου, σε πολύ χαμηλή τιμή, με την έκπτωση, μπορώ να το αγοράσω στην τιμή των δέκα γαλλικών φράγκων.

ΧΡΟΝΙΑΡΑ ΜΕΡΑ

---

Τα σχολεία είχαν σταματήσει τα μαθήματα για τις γιορτές του τέλους της χρονιάς. Οι μαθητές ξέφυγαν από την ρουτίνα και την μονοτονία της καθημερινής ζωής. Οι μικρότεροι με τις σφεντόνες στα χέρια κυνηγούσαν πουλιά. Οι μεγαλύτεροι, όσοι πήγαιναν στο Γυμνάσιο, διάβαζαν εξωσχολικά βιβλία ή έπαιζαν μπάλα στην πλατεία.

Ο Γρηγόρης ξύπνησε από χαρούμενες παιδικές φωνές που τραγουδούσαν :

«Ο πραγματογνώμων» του Κώστα Αλεξόπουλου

---

Μετά την πρωινή συνεδρίαση του ιατρικού συμβουλίου, ο γιατρός Σαμουήλ Λαζενές με προσκαλεί στο γραφείο του και σαν να βλέπω στο πρόσωπό του μια διάθεση κατηγορίας εναντίον μου, σαν να αφήνει να εννοηθεί πως έχω διαπράξει αδίκημα και ο ίδιος είναι εντεταλμένος από τις αρχές να διεξάγει ένορκη διοικητική εξέταση.

Ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ του ΚΩΣΤΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ

---

Ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Ο πατέρας μου είχε το δαιμόνιο του εμπορίου. Πούλαγε ξερά ξύλα, τα μάζευε στις καψάλες, είχαν μείνει από τις πυρκαγιές του τελευταίου πολέμου. ΄Ηταν ξύλα κέδρου, είχαν γκρίζο χρώμα στάχτης. Κουβάλαγε τα ξύλα, με τρία μουλάρια, στα αρτοποιεία της Στυλίδος και στον Καραβόμυλο. Εργαζόταν νύχτα, φόρτωνε τα μουλάρια μόλις σουρούπωνε, έφτανε νύχτα στη Στυλίδα, ξεφόρτωνε, αγόραζε ψωμί, έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής και πριν ξημερώσει ήταν στο χωριό ή στα μαντριά να αρμέξει τις γίδες.