ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΝ ΔΗΜΩ
Όταν έχεις κουραστεί για να γίνει κάτι όμορφο στον τόπο που ζεις και αγαπάς κι όταν το βλέπεις να αφήνεται στην τύχη του ή και να καταστρέφεται, στενοχωριέσαι, αγανακτείς ή και θυμώνεις. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις γκρινιάζεις με όσους είχαν την ευθύνη όχι μόνο να το προστατέψουν αλλά και να το βελτιώσουν και τους επικρίνεις ακόμα και δημόσια.
Αρκετές φορές, όχι μόνο τώρα αλλά και στο παρελθόν, έχω βρεθεί στη δυσάρεστη θέση ως ενεργός δημότης της όμορφης πόλης μας να επικρίνω για κάποιες πράξεις και παραλείψεις πρόσωπα συμπολιτών που αναδείξαμε με την ψήφο μας δημάρχους «ταις κείνων …υποσχέσεσιν πειθόμενοι». Φυσικό ήταν να τους δυσαρεστήσω και να πιστέψουν ενδεχομένως ότι έχω προσωπικά μαζί τους.
Επειδή με κανέναν συμπολίτη ή συμπολίτισσα δεν έχω προσωπικά∙ επειδή ούτε εμένα μου αρέσει να γκρινιάζω χωρίς λόγο και να γίνομαι δυσάρεστος∙ κι επειδή το καλό πρέπει να λέγεται, να προβάλλεται και να επαινείται, πρέπει να ομολογήσω ότι το μισό πάρκο του Λαού της πόλης μας, όπου έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί οι εργασίες συντήρησης και ανάπλασης, μου θύμισε σήμερα πάρκο ευρωπαϊκής πόλης.
Μάρτυς μου οι δέκα φωτογραφίες που τράβηξα για τους μη-Στυλιδιώτες φίλους μου, γιατί οι ντόπιοι ασφαλώς θα το επισκεφθούν και θα το χαρούν από κοντά. Κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης μάλιστα, είπα στον κ. Ρωμανιά, που έχει αναλάβει τη συντήρηση του πάρκου και ήταν παρών επιβλέποντας τους εργάτες του, να προτείνει στη δήμαρχό μας στις δώδεκα εσοχές της πρόσοψης του θεάτρου,
που είχαν δημιουργηθεί για να τοποθετηθούν κεραμικά αγάλματα ή προτομές των εννέα Μουσών και των τριών τραγικών ποιητών της αρχαιότητας, να τοποθετηθούν προσωρινά (αντί για τα αγάλματα) δώδεκα καλαίσθητες γλάστρες με εποχιακά λουλούδια. Ο κ. Ρωμανιάς βρήκε πολύ καλή την ιδέα κι ελπίζω να την υιοθετήσει κι εκείνη.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
