…» Κάστρο μου δυσκολόπαρτο, κάστρο μου προδομένο,
ατσάλι μου αλύγιστο, αητέ μου λαβωμένε,
αστέρι μου αβασίλευτο, ζωής μου αλφαβητάρι,
στο κρύο χώμα πρόσεχε και μή μου ξεπαγιάσεις.»….
(Απόσπασμα από ποίημα του Θανάση Νικολαΐδη)
Αυτή την φορά δεν έκανα ένα συμβολικό ολιγόλεπτο βίντεο με χαρά όπως συνήθως. Ήταν πιότερο ένα μικρό «χρέος» , μια «οφειλή», ένα ελάχιστο δείγμα της απεριόριστης αγάπης, κατανόησης και συμπαράστασης που είχαμε ο ένας για τον άλλον. Και όχι φυσικά γιατί δεν ήθελα. Απλά γνώριζα εκ των προτέρων ότι θα είχα δυσκολίες...
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
