Για την επέτειο των 80 χρόνων από την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ - Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα 22/06/1941

---

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Για την επέτειο των 80 χρόνων από την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ.

Την 22η Ιουνίου του 1941 πάνω από 3 εκ. Γερμανοί στρατιώτες πέρασαν τα σοβιετικά σύνορα, με την υποστήριξη πάνω από 3.600 αρμάτων μάχης, 600.000 μηχανοκίνητων οχημάτων, 7.000 πυροβόλων και 2.500 αεροπλάνων. Επρόκειτο για την περίφημη «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»

Η ναζιστική Γερμανία υπολόγιζε ότι μέσα σε λίγες βδομάδες θα είχε συντρίψει τη Σοβιετική Ένωση. Έπεσε έξω αφού αποδείχτηκε ότι ήταν καταλυτική η συμβολή της ΕΣΣΔ στη Νίκη, η οποία εδραζόταν στην εργατική σοβιετική σοσιαλιστική εξουσία, στον πρωταγωνιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών, της εργατικής τάξης, στον ρόλο του κομμουνιστικού κόμματος ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας.

30 χρόνια από το δημοψήφισμα στην ΕΣΣΔ: «Δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ τους προδότες του σοβιετικού λαού»

---

Γράφει ο Νίκος Μόττας                                                                                                                                             
Τριάντα χρόνια συμπληρώθηκαν στις 17 Μάρτη από το δημοψήφισμα του 1991 στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία του σοβιετικού λαού, με ποσοστό 76%, είχε ταχθεί υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ. Κλείνοντας τ’ αυτιά τους στα ουρλιαχτά των λύκων της αντεπανάστασης και στις ύαινες του αντικομμουνισμού που επιχειρούσαν να τους τρομοκρατήσουν, οι σοβιετικοί πολίτες είπαν τότε ένα μεγάλο «ΝΑΙ» στην σοβιετική πατρίδα του Λένιν, του Στάλιν, των ηρώων του Κόκκινου Στρατού, της εργατικής τάξης.

Όμως η κλίκα των αντεπαναστατών που είχε αλώσει το ΚΚΣΕ είχε άλλα σχέδια. Αυτοί που υποκριτικά ευαγγελίζονταν την «δημοκρατία» και την «ελευθερία» ήταν οι ίδιοι που πρόδωσαν την λαϊκή βούληση, υπογράφοντας λίγους μήνες αργότερα, στις 8 Δεκέμβρη 1991, τις Συμφωνίες του Μπελοβέζσκ και την διάλυση της ΕΣΣΔ. Την προδοσία συμπλήρωνε η εκκωφαντική σιωπή των υπερασπιστών της «δημοκρατίας» στη Δύση, οι οποίοι έκαναν πως δεν έβλεπαν την κατάφωρη παραβίαση της βούλησης της μεγάλης πλειοψηφίας του σοβιετικού λαού.

Ο καπιταλιστικός «παράδεισος» αποδείχθηκε απάτη: Το 66% των Ρώσων νοσταλγούν την Σοβιετική Ένωση

---

Η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων που ακολούθησαν τη νίκη της αντεπανάστασης, από την διεφθαρμένη κυβέρνηση Γέλτσιν μέχρι την σημερινή του Βλαντιμίρ Πούτιν, οδηγεί ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους να αναλογιστούν τι είχαν και τι έχασαν, βλέποντας κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών να διαλύονται, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να κυριαρχούν, τα εισοδήματα της λαϊκής οικογένειας να μειώνονται. Τελικά, αποδεικνύεται στην πράξη ότι ο καπιταλιστικός παράδεισος που τους έταζαν ήταν μια απάτη.

Τη λέγαν Ρόζα και την τρέμαν οι φασίστες

---

Στις 28 του Γενάρη 1945 ξεψύχησε στο πεδίο της μάχης η 20χρονη θρυλική μαχήτρια και από τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού Ρόζα Σανίνα.

Η Ρόζα Γκεορκίεβνα Σανίνα γεννήθηκε στις 3 του Απρίλη 1924, σε μια φτωχή αγροτική περιοχή, την εποχή που η νεαρή εργατική σοβιετική εξουσία έχτιζε τις βάσεις του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο. Το όνομα Ρόζα της το έδωσαν οι γονείς της προς τιμή της μεγάλης επαναστάτριας Ρόζας Λούξεμπουργκ. Στα δεκατέσσερά της ήταν ήδη μέλος της Πανενωσιακής Κομμουνιστικής Ένωσης Νεολαίας, της Κομσομόλ.

Ρόζα Γκεορκίεβνα Σανίνα (1924-1945)

Ήταν όμορφη, με καστανόξανθα μαλλιά και γαλανά μάτια και αγαπούσε τη μόρφωση και τις χαρές της ζωής. Αγαπούσε και την πατρίδα της.

«Σοσιαλιστικό μέτρο» η κατάργηση των σχολικών εκδρομών στο εξωτερικό!

---

Είτε κολλάει είτε όχι, ο αντικομμουνισμός πρέπει να γίνει… Κάπως έτσι σκέφτονται δημοσιογράφοι σε αστικά ΜΜΕ, που έχουν πάρει εργολαβία να παρουσιάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κάτι που δεν είναι, δηλαδή περίπου ως κομμουνιστική δύναμη. Κι έτσι, εκτός από την αποπροσανατολιστική κριτική που κάνουν στην κυβέρνηση, πετούν και λάσπη στο σοσιαλισμό – κομμουνισμό, φέρνοντάς τον στα μέτρα τους για να τον αντιμετωπίσουν.

Τελευταία «αφορμή» ήταν οι ρυθμίσεις του υπουργείου Παιδείας για περιορισμό των σχολικών εκδρομών στο εξωτερικό, λόγω της φτώχειας που μαστίζει τη λαϊκή οικογένεια εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής.

«Ο θάνατος του Κομσομόλου», τραγούδι της Οχτωβριανής Επανάστασης

---

Ο θάνατος του Κομσομόλου» γράφτηκε από τον ποιητή Νικολάι Μαρτίνοβιτς Κοόλ (1902-1974),  ο οποίος το 1924 το πρόσφερε στον τακτικό στρατό της ΕΣΣΔ. Οι στίχοι μελοποιήθηκαν το 1928 από τον μαέστρο και συνθέτη Αλεξάντρ Βασίλιεβιτς Αλεξαντρόφ (1883-1946) κι έγιναν έτσι ένα από τα εμβατήρια του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού.

Ο Αλεξαντρόφ ίδρυσε το 1926 την παγκόσμιας φήμης χορωδία του Κόκκινου Στρατού που φέρει το όνομά του και που τον Δεκέμβρη του 2016 64 μέλη της έχασαν τη ζωή τους όταν το αεροπλάνο που επέβαιναν κατέπεσε στη Μαύρη Θάλασσα.

Το ίδιο τραγούδι είναι γνωστό και με τον τίτλο «Εκεί, πέρα από το ποτάμι». Σ’ αυτό το βίντεο ακούγεται μια εκτέλεση του τραγουδιού από την περίφημη χορωδία Αλεξαντρόφ:

Η ΕΣΣΔ έδωσε στον αγώνα απέναντι στο Χιτλεροφασισμό πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς

---

Η ΕΣΣΔ έδωσε στον αγώνα απέναντι στο Χιτλεροφασισμό πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς. Στη μάχη έχασαν τη ζωή τους σχεδόν 2.000.000 μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων, δηλαδή πάνω από τα μισά του μέλη! Συνολικά, οι ανθρώπινες θυσίες της, μαζί με τους ανάπηρους και τους τραυματίες, πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια. Αντίστοιχα, οι νεκροί της Βρετανίας ήταν 375.000 και των ΗΠΑ 405.000. Στο Ανατολικό Μέτωπο η Βέρμαχτ είχε τα 3/4 των συνολικών της απωλειών, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως, ακόμα και το καλοκαίρι του 1944, όταν πλέον στη Δυτική Ευρώπη είχε ανοίξει επιτέλους το δεύτερο μέτωπο, οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις είχαν απέναντί τους 75 γερμανικές μεραρχίες, ενώ ο Κόκκινος Στρατός 200.

Ρωσία: Η πλειοψηφία του λαού μετανιώνει για την ανατροπή της ΕΣΣΔ

---

Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης και την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, τα αποτελέσματα του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς εξανεμίζουν τις ψευδαισθήσεις του λαού της Ρωσίας και των άλλων πρώην Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, που ολοένα και περισσότερο δηλώνουν μετανιωμένοι για την ανατροπή της ΕΣΣΔ.

Για τους "διωγμούς των Ελλήνων επί Στάλιν"

---

Η κρίση στην Ουκρανία κάνει πολλούς να ανατρέξουν σε ιστορικές πηγές ή "πηγές", για να βρουν στοιχεία και πληροφορίες. Για τους περισσότερους η κλασσική "πηγή" είναι το wikipedia, το οποίο πράγματι σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί χρήσιμη πηγή πληροφοριών. Στην περίπτωση της ιστορίας όμως τα πράγματα γίνονται περίεργα... Και στην περίπτωση της Ουκρανίας και της Κριμαίας όταν κανείς ρίξει ματιές στο wikipedia θα το βρει γεμάτο από "πληροφορίες' που με απόλυτη βεβαιότητα μιλάνε για διωγμούς εθνοτήτων επί Στάλιν, και φυσικά διωγμούς Ελλήνων και Τατάρων.
Φυσικά όλα αυτά έχουν απαντηθεί κάπου, κάποτε... αλλά καλό είναι να τα ξαναβρίσκουμε και να τα ξαναθυμόμαστε.