Οι γυναικοκτονίες δεν έπεσαν από τον ουρανό ούτε είναι αποτέλεσμα της πανδημίας ή των μνημονίων. Είναι η κορύφωση μιας κακοποιητικής, σεξιστικής, άνισης κατάστασης που υπάρχει και τελευταία φουντώνει. Είναι το σημείο στο οποίο τέμνονται η πατριαρχία με τον καπιταλισμό.
Ο ένοχος συνελήφθη και ομολόγησε. Παρέλασαν οι γνωστοί Κλουζό του πληκτρολογίου, οι σιχαμένοι ματσό άντρακλες, οι επαγγελματίες ισαποστάκηδες, οι δημοσιογράφοι-πλυντήρια δολοφόνων, οι ρατσιστές και οι καλοί χριστιανοί.
Τώρα τι; Τι μπορούμε να κάνουμε; Πώς θα απαντήσουμε; Τι θα μείνει από αυτό;
Η ριζοσπαστική, κομμουνιστική Αριστερά δεν ξέρει άλλο δρόμο από αυτόν του αγώνα. Από το δρόμο της πάλης για τη διεκδικηση, για τη ζωή, για την επανάσταση και την αλλαγή της κοινωνίας. Δεν έχει άλλο δρόμο να ακολουθήσει.
Είναι υποχρέωση και καθήκον της να βγάλει ρόδο από το αγκάθι. Να κάνει το θρήνο οργή. Την οργή πάθος. Το πάθος, αγώνα.
Τώρα τι; Τι μπορούμε να κάνουμε; Πώς θα απαντήσουμε; Τι θα μείνει από αυτό;
Η ριζοσπαστική, κομμουνιστική Αριστερά δεν ξέρει άλλο δρόμο από αυτόν του αγώνα. Από το δρόμο της πάλης για τη διεκδικηση, για τη ζωή, για την επανάσταση και την αλλαγή της κοινωνίας. Δεν έχει άλλο δρόμο να ακολουθήσει.
Είναι υποχρέωση και καθήκον της να βγάλει ρόδο από το αγκάθι. Να κάνει το θρήνο οργή. Την οργή πάθος. Το πάθος, αγώνα.