Ο Καλόγηρος, η γοργόνα και το νησάκι του έρωτα
(Αφήγημα για μια κατ' εξακολούθηση απόδραση απ’ τα προβλήματα του σήμερα )
Όλο και πιο συχνά τα τελευταία δύσκολα χρόνια κλεισμένος στο σπίτι έχω τις μαύρες μου, καθώς αναλογίζομαι τα δυσκολότερα που έρχονται για τους Έλληνες και τα πολύ χειρότερα που περιμένουν στη γωνία τους ανθρώπους της ηλικίας μου. Όταν όμως ο ήλιος λούζει στο φως τον ευλογημένο τόπο που ζω και μου γνέφει απ’ το τζάμι να βγω έξω για έναν περίπατο, η διάθεσή μου αλλάζει. Περνώ στον ώμο το λουρί μιας μικρής τσάντας με το βιβλίο που διαβάζω κάθε φορά, καλωδιώνομαι σαν έφηβος με τα ακουστικά του κινητού, επιλέγω κάποια από τα αποθηκευμένα σ’ αυτό παλιά αγαπημένα μου τραγούδια και ξεκινώ την πορεία μου με προορισμό τον Καλόγηρο.