Από την αναγνώστρια του περιοδικού Αντιγόνη Γαρυφαλλάκη, ψυχολόγο, λάβαμε και δημοσιεύουμε το κείμενο που ακολουθεί:
Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας η τοποθέτηση της Υφυπουργού Εργασίας της νέας κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη, στην οποία συμφωνούσε και υπογράμμιζε ότι η μνήμη των αγώνων της Αριστεράς αναφορικά με τη δικτατορία στοιχειοθετούν ψυχική νόσο και μάλιστα γενικευμένη σε συλλογικό επίπεδο.
Γενικά, η ψυχιατρικοποίηση και η χρήση της ψυχικής υγείας στην καθημερινότητα δεν είναι κάτι νέο ή ασυνήθιστο. Όταν όμως χρησιμοποιείται στο δημόσιο λόγο έχει μία παραπάνω βαρύτητα λόγω ακριβώς του ρόλου και της συνθήκης. Τι θα πει ψυχική νόσος; Και ποιος τελικά έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την ψυχική ασθένεια ως χαρακτηρισμό για ένα άτομο ή μία κοινωνική ομάδα; Είναι η ψυχική νόσος προσβολή; Και αν ναι, σε ποια εποχή μας παραπέμπει κάτι τέτοιο;
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
