Στο πλαίσιο της εκδήλωσης έγινε ομιλία από τον Κώστα Μπασδέκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, όποιος αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα της σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου και της Εθνικής Αντίστασης γενικότερα, τα συμπεράσματα και την πείρα που βγαίνει από τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Επίσης έκανε αναφορές στο σήμερα, την νέα καπιταλιστική κρίση που έρχεται και την επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη και ο λαός, καθώς και τους νέους κινδύνους που προκύπτουν από τις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις. (διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία του Κ. Μπασδέκη)
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ και την ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ.
Ο Κώστας Μπασδέκης ενώ μιλά στην εκδήλωσηΟ Κώστας Μπασδέκης ενώ μιλά στην εκδήλωση
Μιλώντας στην εκδήλωση ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ ανάφερε τα εξής:
«Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Φίλες και φίλοι.
Εκ μέρους της Κ.Ε του ΚΚΕ χαιρετίζω τη σημερινή εκδήλωση τιμώντας τους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες της Αντίστασης και του ΔΣΕ. Με σεβασμό στη μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους, σε όσους και όσες αγωνίστηκαν κατά της εισβολής κατά του κατακτητή, που πάλεψαν ή στήριξαν τους αντάρτες, στα πεδία των μαχών, στο βουνό ή στις πόλεις, στην παρανομία. Σε κείνους και εκείνες που κράτησαν ηρωική στάση με το όπλο ή το χωνί και την προκήρυξη. Σε αυτούς που συνέχισαν μετά τον αγώνα από τις γραμμές του ΔΣΕ.
Μέρα απότισης τιμής αλλά και εξαγωγής συμπερασμάτων η σημερινή επέτειος. Τιμάμε σήμερα στις Κορυσχάδες την προσπάθεια του αγωνιζόμενου λαού πριν 76 χρόνια να στήσει τη δική του εξουσία «την κυβέρνηση του βουνού» όπως καταγράφεται στην ιστορία.
Το Εθνικό συμβούλιο της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης συνήλθε στις 14 Μαΐου 1944 στο χωριό Κορυσχάδες της Ευρυτανίας. Οι εργασίες του διήρκεσαν έως τις 27 του μήνα και απασχολήθηκε με την ψήφιση σειράς πράξεων και αποφάσεων.
Πρώτη σε σημασία πράξη ήταν το Σύνταγμα που ψήφισε γνωστό ως ψήφισμα των Κορυσχάδων. Το ψήφισμα όριζε μεταξύ άλλων ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό ότι οι λαϊκές ελευθερίες είναι ιερές και απαραβίαστες.
Είναι αναμφισβήτητο ότι στο μικρό χρονικό διάστημα της ύπαρξης της ΠΕΕΑ πραγματοποίησε σημαντικό εκσυγχρονιστικό έργο με φιλολαϊκό προσανατολισμό. Αναγνωρίστηκαν μία σειρά δικαιώματα στη γυναίκα, υπήρξε μέριμνα για τις νέες γενιές, καθιερώθηκε η δημοτική γλώσσα και ένα σύστημα μονοτονικό σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, καθώς και το οκτάωρο ως ημερήσιος χρόνος μισθωτής εργασίας που ήταν πολύχρονο αίτημα της εργατικής τάξης.
Με την άμεση λαϊκή οργάνωση και δράση αντιμετωπίστηκαν η ληστεία και η ζωοκλοπή, προστατεύτηκε η σοδειά χιλιάδων αγροτών, αποδόθηκε δωρεάν δικαιοσύνη σε σωρεία υποθέσεων, έγινε προσπάθεια να επιλυθούν προβλήματα υγείας και πρόνοιας, επισιτισμού συγκοινωνίας και ασφάλειας των κατοίκων της ελεύθερης Ελλάδας.
Ρυθμίστηκαν ζητήματα δασικών εκτάσεων, βοσκοτόπων αντιμετωπίστηκε η παράνομη υλοτομία με την ίδρυση υπηρεσίας δασών.
Στο ζήτημα της εκπαίδευσης ζωτικής σημασίας μέτρο ήταν η αποκατάσταση της λειτουργίας των σχολείων στις ελεύθερες περιοχές. Επίσης έγινε μία πρώτη προσπάθεια πρακτικής εφαρμογής ορισμένων εκσυγχρονισμένων και καινοτόμων στοιχείων εμπνευσμένων από την εκπαιδευτική και παιδαγωγική πείρα της Σοβιετικής Ένωσης. Πρωτοπόρησε επίσης στον τομέα της λαϊκής δικαιοσύνης εγκαθιδρύοντας την εκλογή των μελών του λαϊκού δικαστηρίου από το λαό της περιφέρειας.
Ωστόσο όλα τα παραπάνω θετικά καθώς και άλλα ακόμα, όντως πρωτόγνωρα μέχρι τότε στον ελληνικό λαό, αλλά και έχοντας πραγματοποιηθεί σε συνθήκες πολέμου και κατοχής μετριούνταν ως κοσμογονικές αλλαγές.
Πλατιές λαϊκές μάζες ένιωσαν ότι είχαν μετατραπεί σε πρωταγωνιστές των εξελίξεων ότι γίνονταν νοικοκύρηδες στον τόπο τους. Γιατί -αυτό ήταν το κυριότερο- διαπίστωσαν με την πείρα τους ότι όλα αυτά αποτελούσαν κατακτήσεις που της επέβαλε ο ίδιος ο λαός με πολύ σκληρούς αγώνες και με το όπλο στο χέρι.
Και το σημαντικότερο ο λαός αναγνώριζε ότι ο φιλολαϊκός προσανατολισμός οφειλόταν στη δράση του ΚΚΕ που ηγήθηκε ένοπλα σε αυτή την πελώρια προσπάθεια.
Το γεγονός λοιπόν ότι ο λαός ήταν ένοπλος και ότι αναγνώριζε το ΚΚΕ σαν κεντρική καθοδηγητική δύναμη του αγώνα προσδίδει στο έργο της ΠΕΕΑ καταρχήν περιεχόμενο ριζοσπαστικό.
Ως λογική συνέπεια όσων παραπάνω αναφέρθηκαν προκύπτει το ερώτημα γιατί τελικά δεν έγινε κατορθωτό να λυθεί το ζήτημα της εξουσίας, αφού με κάποιο τρόπο μπήκε στην ημερήσια διάταξη του αντιστασιακού αγώνα.
Από τις διακηρύξεις της ΠΕΕΑ προκύπτει ότι δεν συγκροτήθηκε μόνο για να καλύψει τις ανάγκες ενιαίας διοικητικής δομής στις ελεύθερες περιοχές αλλά και για να λειτουργήσει ως διαπραγματευτική δύναμη πίεσης προς την κυβέρνηση του Καΐρου για το σχηματισμό κυβέρνησης “εθνικής ενότητας”. Δηλαδή η ΠΕΕΑ αναγνώριζε εξαρχής την προσωρινή ύπαρξή της. Εξέφραζε τη συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων από την εργατική τάξη ως και την αστική της πόλης και του χωριού. Αυτή άλλωστε η συμμαχία αποτυπώθηκε και στη σύνθεση της. Ήταν μία κυβέρνηση συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων στον οποίον συμμετείχαν από το ΚΚΕ μέχρι δυνάμεις του κόμματος των φιλελευθέρων ενώ ως άτομα έδωσαν τη στήριξή τους και πήραν μέρος και πρόσωπα του Λαϊκού Κόμματος.
Η Κυβέρνηση του βουνού δεν ήταν όργανο εργατικής επαναστατικής εξουσίας. Δεν προέκυψε ως τέτοια γιατί ούτε το ΚΚΕ είχε τέτοιο στόχο ούτε οι πολιτικές διακηρύξεις και πράξεις της σκόπευαν στην ανατροπή της αστικής εξουσίας και στην κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όσο πλησίαζε το τέλος της κατοχής, μετά τις μεγάλες νίκες του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ, η αστική τάξη όλο και περισσότερο ασχολούνταν με την μεταπολεμική κατάσταση που θα προέκυπτε, αφού αντικειμενικά έμπαινε στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας. Το Κόμμα μας παρά την τεράστια συνεισφορά του και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην αντίσταση το γεγονός ότι ο λαός ήταν ένοπλος, ενώ είχαν διαμορφωθεί ήδη όπως βλέπουμε τα φύτρα εξουσίας, που θα μπορούσαν να μετεξελιχθούν σε πυρήνες της επαναστατικής δράσης για την αντικειμενικά καθολική σύγκρουση, με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας δεν διαμόρφωσε στρατηγική που θα επέτρεπε στο λαό να δρέψει τους καρπούς του αγώνα του και να πάρει την εξουσία στα χέρια του.
Είμαστε περήφανοι για την προσφορά του κόμματος μας στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ωστόσο, οι ελλείψεις στην επεξεργασία της στρατηγικής μετά την κατοχή επιβεβαιώνουν ότι και το πιο μαζικό, το πιο ηρωικό το πιο μεγαλειώδες κίνημα είναι καταδικασμένο σε ήττα, αν η πρωτοπορία του δεν λύσει σωστά το θεμελιώδες ζήτημα κάθε αγώνα, δηλαδή το ζήτημα της εξουσίας.
Απάντηση στο γιατί το ΚΚΕ δεν έλυσε σωστά αυτό το ζήτημα δίνει η παρακάτω τοποθέτηση του Γ.Σιάντου (γραμματέας του ΚΚΕ τότε) στις 27/7/44: «Στην Ελλάδα δεν μπορούσαμε να εφαρμόσουμε σοσιαλισμό ακόμα κι αν όλος ο κόσμος μας πει πάρτε την εξουσία και κάντε σοσιαλισμό. Οι συνθήκες οδηγούν σε αστικοδημοκρατικές λύσεις. Όταν λυθούν όλα αυτά τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάμε στο σοσιαλισμό, ομαλά, μέσα στη δημοκρατική εξέλιξη». Απόρροια αυτής της θέσης ήταν η πάση θυσία εθνική ενότητα.
Αυτή η πολιτική έδωσε χρόνο στο κεφάλαιο να συγκεντρώσει δυνάμεις (90.000 Εγγλέζοι και ντόπιο, 170.000 στην Ιταλία) να επιλέξει τη στιγμή της σύγκρουσης. Αυτή η πολιτική οδήγησε το ΚΚΕ να πάρει μέρος στην αστική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Παπανδρέου. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση όχι μόνο δεν συνέβαλε στη λήψη φιλολαϊκών μέτρων αλλά υποχρέωσε τους ΕΑΜίτες υπουργούς να συναινέσουν και σε μέτρα που δεν είχαν φιλολαϊκό χαρακτήρα.
Γιατί συνέβη αυτό; Έγιναν ξαφνικά αντεργατικές δυνάμεις το ΚΚΕ και το ΕΑΜ; Ασφαλώς όχι!
Το ΚΚΕ ακόμα και με συνέδριο έπρεπε να χαράξει γραμμή επίλυσης του ζητήματος της εξουσίας σε πάλη με τις σοσιαλδημοκρατικές και άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις να διαχωριστεί συνολικά την αστική τάξη εγχώρια και ξένη να θέσει την εργατική τάξη με τα λαϊκά σήματα στρώματα μπροστά στο ιστορικό καθήκον της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας παίρνοντας για αυτό όλα τα απαραίτητα ιδεολογικά πολιτικά οργανωτικά μέτρα παράλληλα βέβαια με τον αγώνα για το διώξιμο των κατακτητών.
Το θεμελιακό ζήτημα που αποτελεί και το πραγματικό κριτήριο της επιτυχίας ή μη της πολιτικής του ΚΚΕ σε κάθε περίοδο είναι ακριβώς το κατά πόσο η πολιτική του συσπειρώνει τις απαραίτητες δυνάμεις για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.
Το ΚΚΕ όπως έχουμε εκτιμήσει και έχει αποτυπωθεί στο δοκίμιο της ιστορίας που εκδόθηκε πρόσφατα δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας αλλά αποσυνέδεσε την πάλη ενάντια στους κατακτητές από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, ανεξάρτητα από την ονομασία που έδινε στο λεγόμενο μεταβατικό στάδιο προς το σοσιαλισμό λαϊκή δημοκρατία ή λαοκρατία, εξ αντικειμένου εγκλωβίζεται τη λαϊκή πάλη σε μία μορφή αστικής εξουσίας έστω της κοινοβουλευτικής αστικής Δημοκρατίας.
Το ΚΚΕ και στη συνέχεια οι λαϊκές δυνάμεις δεν ήταν προετοιμασμένο για να αξιοποιήσει την επαναστατική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην Ελλάδα τις μέρες της απελευθέρωσης παρά το γεγονός ότι ο λαός ήταν οπλισμένος, έγινε ουρά των εξελίξεων που το άρμα τους έσυραν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Επιβεβαιώθηκε και από τις μετέπειτα εξελίξεις ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δεν υπάρχει ούτε ενδιάμεση πολιτική εξουσία ούτε ειρηνικό πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό αλλά ούτε και φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού.
Η πάλη των τάξεων είναι αντικειμενική και αυτή είναι που σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης θα οδηγήσει σε σοσιαλιστική επανάσταση μόνο με τη συνειδητή δράση της ιδεολογικής πολιτικής εργατικής πρωτοπορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Η άποψη ότι η συμμετοχή του κομμουνιστικού Κόμματος σε κυβέρνηση συνεργασίας αποτελεί σκαλοπάτι για να προχωρήσει το κίνημα σε πιο προωθημένους στόχους καταρρίφθηκε δραματικά μετά από το Λίβανο ειδικά μετά το Δεκέμβρη του 1944.
Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η συμμετοχή κομμουνιστών σε διακυβέρνηση πάνω σε καπιταλιστικό έδαφος όχι μόνο δεν οδηγεί στη χάραξη φιλολαϊκής γραμμής, αλλά εξασθενεί την ικανότητα του κόμματος να προσανατολίσει και να οργανώσει την ταξική πάλη ενάντια στην πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου.
Το συμπέρασμα αυτό έχει μεγάλη αξία και επικαιρότητα. Δίνει απάντηση στην άποψη πολλών ακόμη και σήμερα ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση της αριστεράς, δημοκρατική ή προοδευτικής κατεύθυνσης θα μπορούσε να προσδώσει φιλολαικό χαρακτήρα στη διακυβέρνηση. Όμως αυτό θα σήμαινε αποδοχή της άποψης ότι είναι δυνατόν να υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική με τη χώρα μέσα στην ΕΕ , στο ΝΑΤΟ και τα μονοπώλια να κυριαρχούν. Πρόκειται για αυταπάτη και ολέθριο λάθος που η ίδια η ιστορία μας έχει περίτρανα αποδείξει.
Σύντροφοι και φίλοι
Διδασκόμαστε και προετοιμαζόμαστε, με ΚΚΕ ικανό να παλεύει σε όλες τις συνθήκες, σε όλους τους καιρούς. Η ίδια η μελέτη της ιστορικής πείρας, αλλά και οι προβλέψεις των εξελίξεων που κάνει το Κόμμα μας δεν δικαιολογούν κανένα εφησυχασμό και επανάπαυση. Η νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι σε εξέλιξη και όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά, ακόμα και το ενδεχόμενο να συνεχίσουν την πολιτική με άλλα μέσα. Από την εξέλιξη της κρίσης παγκόσμια, στην ΕΕ αλλά και από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή (Αν Μεσόγειο, Μ. Ανατολή, Βόρεια Αφρική), θα εξαρτηθούν κατά κύριο λόγο και οι εξελίξεις στην Ελλάδα, τόσο στα ζητήματα της οικονομίας, όσο και στα ζητήματα των συμμαχιών.
Πριν ένα χρόνο το ΚΚΕ επισήμανε ότι τα διαφαινόμενα από τότε στοιχεία της ύφεσης στην ευρωζώνη, επιβράδυνσης σε άλλες ισχυρές οικονομίες διεθνώς, όπως στις ΗΠΑ, ακόμα και στην Κίνα με μείωση των ρυθμών ανάπτυξης θα επηρέαζε την ελληνική οικονομία, λόγω της διασύνδεσής της με αυτές τις οικονομίες, ιδιαίτερα στον τουριστικό και ναυτιλιακό τομέα.
Είδαμε ότι τα δεδομένα της πανδημίας, λειτούργησαν ως καταλύτης και έφεραν πιο κοντά και γρήγορα μια νέα οικονομική κρίση, με αστάθμητους παράγοντες ακόμα για την διάρκειά της, παρότι η κυβέρνηση προσπαθεί να τονώσει το κλίμα, προβάλλοντας γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης τον επόμενο χρόνο.
Οι διεθνείς οίκοι και άλλα αστικά επιτελεία υιοθετούν μια εκτίμηση μεγαλύτερης δυσκολίας αντιμετώπισης της βαθιάς κρίσης. Έτσι κι αλλιώς βλέπουμε να οξύνονται όλοι οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις σε διεθνές επίπεδο και κυρίως στην ίδια την Ευρώπη, περιλαμβανομένων και των οικονομικών – πολιτικών – στρατιωτικών - πολεμικών και κατασταλτικών μέτρων.
Ήδη παίρνονται ειδικά μέτρα από όλες τις κυβερνήσεις και από την ελληνική με αλλεπάλληλες ΠΝΠ και νόμους που πλήττουν πρώτα από όλα την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Την ίδια ώρα που ένας πακτωλός δισεκατομμυρίων πάνε στις τσέπες του κεφαλαίου για μια ακόμη φορά για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων δίνονται κάποια ψίχουλα με το φάσμα της ανεργίας να διευρύνεται όλο και περισσότερο. Τα μέτρα προστασίας του λαού εν μέσω πανδημίας να παραμένουν ανεπαρκή και πολύ πίσω απο τις πραγματικές ανάγκες, ενω ταυτόχρονα συνεχίζονται οι παροχές δις στους νατοικούς σχεδιασμούς, για επεμβάσεις στην περιοχή για την ενίσχυση των ανταγωνισμών μεταξύ των ιμπεριαλιστών.
Το ΚΚΕ διακηρύσσει για άλλη μια φορά καθαρά και υπεύθυνα: Η εργατική τάξη της Ελλάδας, ο ελληνικός λαός μόνο δεινά και συμφορές έχει να επωμισθεί απ' τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που γίνονται με ευθύνη της αστικής τάξης. Από το μπλέξιμο αυτό, που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο μπλέξιμο με τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ο λαός θα ζήσει νέες τραγωδίες.
Ο λαός δεν μπορεί να κάτσει με σταυρωμένα χέρια. Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να απορρίψει κατηγορηματικά όλους τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και των κομμάτων της, τόσο για τις ΑΟΖ, για τα ενεργειακά, γιατί όλα γίνονται προς όφελος των μονοπωλίων, όσο και τη συμμετοχή στους στρατιωτικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στις επιχειρήσεις μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Αυτό είναι το πραγματικό πατριωτικό καθήκον.
Τα “ελληνοτουρκικά” στην πραγματικότητα αφορούν στην αντιπαράθεση της αστικής τάξης της Τουρκίας με αυτή της Ελλάδας στο Αιγαίο, συνολικά στην ευρύτερη περιοχή, όπου εξελίσσονται οι επικίνδυνοι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας και της Τουρκίας, σχεδιασμοί για το ποιος, ποια ισχυρή καπιταλιστική δύναμη θα έχει το πάνω χέρι στους ενεργειακούς δρόμους. Άρα, λοιπόν, πρέπει να βλέπουμε όλη την εικόνα μέσα στην οποία η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της και με τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο που έθεσαν σε αμφισβήτηση το πρωτόκολλο του 1926 και τη συνθήκη τη Λοζάνης, αλλά και με τα σχέδιά της να ξεκινήσει έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ενεργοποιώντας το ανυπόστατο τουρκολυβικό σύμφωνο.
Όλα αυτά φέρνουν πολύ κοντά ένα θερμό επεισόδιο, το οποίο εκτιμάμε πως με τη σειρά του θα στρώσει το τραπέζι της διαπραγμάτευσης για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, που ήδη σερβίρεται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Βέβαια λύση δεν είναι ούτε η πολεμική εμπλοκή ούτε τα παζάρια με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, που θα έχει επίπτωση στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Ο ελληνικός λαός επιβάλλεται να είναι σε ετοιμότητα, να καταδικάσει την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στους σχεδιασμούς που οδηγούν σε περιπέτειες τους λαούς της περιοχής.
Ζητάμε:
Το ΚΚΕ, σ' αυτές τις συνθήκες που ο καθένας βρίσκεται μπροστά σε χιλιάδες αδιέξοδα, που κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει, που η αισιοδοξία για το μέλλον ακούγεται ως υπερβολή, σ' αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ λέει καθαρά, αποφασιστικά, κατηγορηματικά: Υπάρχει φιλολαϊκή λύση εξόδου από την κρίση, κι αυτή είναι η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, η μόνη ρεαλιστική που συμφέρει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τη λαϊκή πλειοψηφία που σήμερα υποφέρει.
Το ΚΚΕ λέει καθαρά, αποφασιστικά, κατηγορηματικά: Μπορούμε να αντιπαλέψουμε τα επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα, να απαιτήσουμε να παρθούν πίσω όλες οι ΠΝΠ που ψηφίστηκαν το τελευταίο διάστημα λόγω κορονοϊού, μπορούμε να φρενάρουμε και να αποτρέψουμε άλλα που σχεδιάζουν, για να μην πληρώσει ξανά ο λαός την κρίση του συστήματος και κυρίως μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο για ριζικές αλλαγές αύριο. Το θέμα τελικά όμως είναι να τα ανατρέψουμε υπέρ του λαού. Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα εμείς και οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.
Τη βεβαιότητα αυτή την αντλούμε από τη μεγάλη εμπιστοσύνη που έχουμε στην εργατική τάξη, από την ακλόνητη πίστη στο δίκιο του αγώνα μας. Το κάλεσμα που απευθύνουμε για συμπόρευση με το ΚΚΕ σημαίνει πρώτα απ' όλα συμπόρευση στο κίνημα με το περιεχόμενο που πρέπει σήμερα να έχει ο αγώνας.
Καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ - δεν απαιτούμε την πλήρη συμφωνία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, στήριξη της κοινωνικής Συμμαχίας που σήμερα μπορεί να αγκαλιάσει την πλειοψηφία του λαού μας που ανήκει στην εργατική τάξη, στα φτωχά - λαϊκά στρώματα που πρέπει να οργανώσει την αλληλεγγύη, να υπερασπίσει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, να αντικρούσει τα βάρβαρα μέτρα.
Η κοινωνική Συμμαχία υπερασπίζεται δικαιώματα, παλεύει για κατακτήσεις έχει όμως σαφή αντικαπιταλιστικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, η πάλη της κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Γι' αυτό συγκεντρώνει τα πυρά του αντιπάλου η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ, γιατί κινείται στο δρόμο της σύγκρουσης και της ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων.
Γι' αυτό ενοχλούνται. Η επίθεση στην πολιτική του ΚΚΕ στόχο έχει την στρατηγική του. Γιατί θέλουν να πείσουν ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι για το τώρα, δεν είναι επίκαιρος, δεν είναι αναγκαίος, είναι για τη «Δευτέρα Παρουσία». Τους απαντάμε. Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε, σήμερα, τώρα. Ο σοσιαλισμός έδωσε και μπορεί να δώσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη, στο λαό μας.
Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια την αναγκαιότητα αυτή με τον ποιο ηχηρό τρόπο, κανένα σύστημα υγεία σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο δεν στάθηκε ικανό να προστατέψει ούτε στο ελάχιστο την υγεία των λαών. Τρανταχτή απόδειξη είναι τα εκατομμύρια των ασθενών των χιλιάδων νεκρών φτωχών που δεν έχουν πρόσβαση στα συστήματα υγείας, η εξαντλητική δουλειά των υγειονομικών που βρίσκονται απροστάτευτοι στα νοσοκομεία με τις χιλιάδες ελλείψεις σε προσωπικό και αναγκαίο υγειονομικό υλικό. Κι όλα αυτά γιατί στον καπιταλισμό η υγεία είναι εμπόρευμα από το όποιο αποκομίζει ο καπιταλιστής κέρδος ενώ στο σοσιαλισμό είναι κοινωνικό αγαθό και παρέχεται δωρεάν προς όλους.
Να γιατί σήμερα είναι αναγκαιότητα η πάλη για το σοσιαλισμό επίκαιρη, για να μπορέσουν οι λαοί να ζήσουν με αξιοπρέπεια ικανοποιώντας το σύνολο των αναγκών τους, μιας και ο πλούτος που μπορεί να παραχθεί δεν θα πηγαίνει στα θησαυροφυλάκια του κεφαλαίου αλλά στις κοινωνικές ανάγκες που θα διαχειρίζεται η εργατική εξουσία.
Και αυτό μπορεί να γίνει γιατί στηρίζεται στην επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση του ΚΚΕ ότι η Ελλάδα : Έχει συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, μονοπώλια γιγαντιαίες επιχειρήσεις, πολυάριθμο ικανό εργατικό δυναμικό, επιστημονικό δυναμικό, δυνατότητα να θρέψει το λαό της, έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές. Αυτό που χρειάζεται είναι άλλη εξουσία, εργατικό κράτος χρειάζεται, δημοκρατία στους χώρους δουλειάς χρειάζεται, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, ανάπτυξη σε όφελος του λαού.
Τώρα ακόμα πιο αποφασιστικά να δείξουμε πού βρίσκεται η δύναμη του λαού.
Αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει το λαό μας σήμερα πως θα ανακτήσει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, ότι μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, άλλωστε ετούτος ο χώρος που βρισκόμαστε σήμερα εδώ το επιβεβαιώνει με τον ποιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι όταν ο λαός το θελήσει μπορεί να κατακτήσει τη δική του εξουσία.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΣΕ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ»
902.gr
Απάντηση στο γιατί το ΚΚΕ δεν έλυσε σωστά αυτό το ζήτημα δίνει η παρακάτω τοποθέτηση του Γ.Σιάντου (γραμματέας του ΚΚΕ τότε) στις 27/7/44: «Στην Ελλάδα δεν μπορούσαμε να εφαρμόσουμε σοσιαλισμό ακόμα κι αν όλος ο κόσμος μας πει πάρτε την εξουσία και κάντε σοσιαλισμό. Οι συνθήκες οδηγούν σε αστικοδημοκρατικές λύσεις. Όταν λυθούν όλα αυτά τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάμε στο σοσιαλισμό, ομαλά, μέσα στη δημοκρατική εξέλιξη». Απόρροια αυτής της θέσης ήταν η πάση θυσία εθνική ενότητα.
Αυτή η πολιτική έδωσε χρόνο στο κεφάλαιο να συγκεντρώσει δυνάμεις (90.000 Εγγλέζοι και ντόπιο, 170.000 στην Ιταλία) να επιλέξει τη στιγμή της σύγκρουσης. Αυτή η πολιτική οδήγησε το ΚΚΕ να πάρει μέρος στην αστική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Παπανδρέου. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση όχι μόνο δεν συνέβαλε στη λήψη φιλολαϊκών μέτρων αλλά υποχρέωσε τους ΕΑΜίτες υπουργούς να συναινέσουν και σε μέτρα που δεν είχαν φιλολαϊκό χαρακτήρα.
Γιατί συνέβη αυτό; Έγιναν ξαφνικά αντεργατικές δυνάμεις το ΚΚΕ και το ΕΑΜ; Ασφαλώς όχι!
Το ΚΚΕ ακόμα και με συνέδριο έπρεπε να χαράξει γραμμή επίλυσης του ζητήματος της εξουσίας σε πάλη με τις σοσιαλδημοκρατικές και άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις να διαχωριστεί συνολικά την αστική τάξη εγχώρια και ξένη να θέσει την εργατική τάξη με τα λαϊκά σήματα στρώματα μπροστά στο ιστορικό καθήκον της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας παίρνοντας για αυτό όλα τα απαραίτητα ιδεολογικά πολιτικά οργανωτικά μέτρα παράλληλα βέβαια με τον αγώνα για το διώξιμο των κατακτητών.
Το θεμελιακό ζήτημα που αποτελεί και το πραγματικό κριτήριο της επιτυχίας ή μη της πολιτικής του ΚΚΕ σε κάθε περίοδο είναι ακριβώς το κατά πόσο η πολιτική του συσπειρώνει τις απαραίτητες δυνάμεις για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.
Το ΚΚΕ όπως έχουμε εκτιμήσει και έχει αποτυπωθεί στο δοκίμιο της ιστορίας που εκδόθηκε πρόσφατα δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας αλλά αποσυνέδεσε την πάλη ενάντια στους κατακτητές από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, ανεξάρτητα από την ονομασία που έδινε στο λεγόμενο μεταβατικό στάδιο προς το σοσιαλισμό λαϊκή δημοκρατία ή λαοκρατία, εξ αντικειμένου εγκλωβίζεται τη λαϊκή πάλη σε μία μορφή αστικής εξουσίας έστω της κοινοβουλευτικής αστικής Δημοκρατίας.
Το ΚΚΕ και στη συνέχεια οι λαϊκές δυνάμεις δεν ήταν προετοιμασμένο για να αξιοποιήσει την επαναστατική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην Ελλάδα τις μέρες της απελευθέρωσης παρά το γεγονός ότι ο λαός ήταν οπλισμένος, έγινε ουρά των εξελίξεων που το άρμα τους έσυραν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Επιβεβαιώθηκε και από τις μετέπειτα εξελίξεις ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δεν υπάρχει ούτε ενδιάμεση πολιτική εξουσία ούτε ειρηνικό πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό αλλά ούτε και φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού.
Η πάλη των τάξεων είναι αντικειμενική και αυτή είναι που σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης θα οδηγήσει σε σοσιαλιστική επανάσταση μόνο με τη συνειδητή δράση της ιδεολογικής πολιτικής εργατικής πρωτοπορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Η άποψη ότι η συμμετοχή του κομμουνιστικού Κόμματος σε κυβέρνηση συνεργασίας αποτελεί σκαλοπάτι για να προχωρήσει το κίνημα σε πιο προωθημένους στόχους καταρρίφθηκε δραματικά μετά από το Λίβανο ειδικά μετά το Δεκέμβρη του 1944.
Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η συμμετοχή κομμουνιστών σε διακυβέρνηση πάνω σε καπιταλιστικό έδαφος όχι μόνο δεν οδηγεί στη χάραξη φιλολαϊκής γραμμής, αλλά εξασθενεί την ικανότητα του κόμματος να προσανατολίσει και να οργανώσει την ταξική πάλη ενάντια στην πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου.
Το συμπέρασμα αυτό έχει μεγάλη αξία και επικαιρότητα. Δίνει απάντηση στην άποψη πολλών ακόμη και σήμερα ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση της αριστεράς, δημοκρατική ή προοδευτικής κατεύθυνσης θα μπορούσε να προσδώσει φιλολαικό χαρακτήρα στη διακυβέρνηση. Όμως αυτό θα σήμαινε αποδοχή της άποψης ότι είναι δυνατόν να υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική με τη χώρα μέσα στην ΕΕ , στο ΝΑΤΟ και τα μονοπώλια να κυριαρχούν. Πρόκειται για αυταπάτη και ολέθριο λάθος που η ίδια η ιστορία μας έχει περίτρανα αποδείξει.
Σύντροφοι και φίλοι
Διδασκόμαστε και προετοιμαζόμαστε, με ΚΚΕ ικανό να παλεύει σε όλες τις συνθήκες, σε όλους τους καιρούς. Η ίδια η μελέτη της ιστορικής πείρας, αλλά και οι προβλέψεις των εξελίξεων που κάνει το Κόμμα μας δεν δικαιολογούν κανένα εφησυχασμό και επανάπαυση. Η νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι σε εξέλιξη και όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά, ακόμα και το ενδεχόμενο να συνεχίσουν την πολιτική με άλλα μέσα. Από την εξέλιξη της κρίσης παγκόσμια, στην ΕΕ αλλά και από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή (Αν Μεσόγειο, Μ. Ανατολή, Βόρεια Αφρική), θα εξαρτηθούν κατά κύριο λόγο και οι εξελίξεις στην Ελλάδα, τόσο στα ζητήματα της οικονομίας, όσο και στα ζητήματα των συμμαχιών.
Πριν ένα χρόνο το ΚΚΕ επισήμανε ότι τα διαφαινόμενα από τότε στοιχεία της ύφεσης στην ευρωζώνη, επιβράδυνσης σε άλλες ισχυρές οικονομίες διεθνώς, όπως στις ΗΠΑ, ακόμα και στην Κίνα με μείωση των ρυθμών ανάπτυξης θα επηρέαζε την ελληνική οικονομία, λόγω της διασύνδεσής της με αυτές τις οικονομίες, ιδιαίτερα στον τουριστικό και ναυτιλιακό τομέα.
Είδαμε ότι τα δεδομένα της πανδημίας, λειτούργησαν ως καταλύτης και έφεραν πιο κοντά και γρήγορα μια νέα οικονομική κρίση, με αστάθμητους παράγοντες ακόμα για την διάρκειά της, παρότι η κυβέρνηση προσπαθεί να τονώσει το κλίμα, προβάλλοντας γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης τον επόμενο χρόνο.
Οι διεθνείς οίκοι και άλλα αστικά επιτελεία υιοθετούν μια εκτίμηση μεγαλύτερης δυσκολίας αντιμετώπισης της βαθιάς κρίσης. Έτσι κι αλλιώς βλέπουμε να οξύνονται όλοι οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις σε διεθνές επίπεδο και κυρίως στην ίδια την Ευρώπη, περιλαμβανομένων και των οικονομικών – πολιτικών – στρατιωτικών - πολεμικών και κατασταλτικών μέτρων.
Ήδη παίρνονται ειδικά μέτρα από όλες τις κυβερνήσεις και από την ελληνική με αλλεπάλληλες ΠΝΠ και νόμους που πλήττουν πρώτα από όλα την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Την ίδια ώρα που ένας πακτωλός δισεκατομμυρίων πάνε στις τσέπες του κεφαλαίου για μια ακόμη φορά για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων δίνονται κάποια ψίχουλα με το φάσμα της ανεργίας να διευρύνεται όλο και περισσότερο. Τα μέτρα προστασίας του λαού εν μέσω πανδημίας να παραμένουν ανεπαρκή και πολύ πίσω απο τις πραγματικές ανάγκες, ενω ταυτόχρονα συνεχίζονται οι παροχές δις στους νατοικούς σχεδιασμούς, για επεμβάσεις στην περιοχή για την ενίσχυση των ανταγωνισμών μεταξύ των ιμπεριαλιστών.
Το ΚΚΕ διακηρύσσει για άλλη μια φορά καθαρά και υπεύθυνα: Η εργατική τάξη της Ελλάδας, ο ελληνικός λαός μόνο δεινά και συμφορές έχει να επωμισθεί απ' τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που γίνονται με ευθύνη της αστικής τάξης. Από το μπλέξιμο αυτό, που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο μπλέξιμο με τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ο λαός θα ζήσει νέες τραγωδίες.
Ο λαός δεν μπορεί να κάτσει με σταυρωμένα χέρια. Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να απορρίψει κατηγορηματικά όλους τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και των κομμάτων της, τόσο για τις ΑΟΖ, για τα ενεργειακά, γιατί όλα γίνονται προς όφελος των μονοπωλίων, όσο και τη συμμετοχή στους στρατιωτικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στις επιχειρήσεις μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Αυτό είναι το πραγματικό πατριωτικό καθήκον.
Τα “ελληνοτουρκικά” στην πραγματικότητα αφορούν στην αντιπαράθεση της αστικής τάξης της Τουρκίας με αυτή της Ελλάδας στο Αιγαίο, συνολικά στην ευρύτερη περιοχή, όπου εξελίσσονται οι επικίνδυνοι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας και της Τουρκίας, σχεδιασμοί για το ποιος, ποια ισχυρή καπιταλιστική δύναμη θα έχει το πάνω χέρι στους ενεργειακούς δρόμους. Άρα, λοιπόν, πρέπει να βλέπουμε όλη την εικόνα μέσα στην οποία η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της και με τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο που έθεσαν σε αμφισβήτηση το πρωτόκολλο του 1926 και τη συνθήκη τη Λοζάνης, αλλά και με τα σχέδιά της να ξεκινήσει έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ενεργοποιώντας το ανυπόστατο τουρκολυβικό σύμφωνο.
Όλα αυτά φέρνουν πολύ κοντά ένα θερμό επεισόδιο, το οποίο εκτιμάμε πως με τη σειρά του θα στρώσει το τραπέζι της διαπραγμάτευσης για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, που ήδη σερβίρεται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Βέβαια λύση δεν είναι ούτε η πολεμική εμπλοκή ούτε τα παζάρια με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, που θα έχει επίπτωση στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Ο ελληνικός λαός επιβάλλεται να είναι σε ετοιμότητα, να καταδικάσει την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στους σχεδιασμούς που οδηγούν σε περιπέτειες τους λαούς της περιοχής.
Ζητάμε:
- Να μη συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ οι οποίοι ήδη έχουν τραγικές συνέπειες για τους λαούς της περιοχής και της χώρας μας.
- Να υπάρξει άμεση απεμπλοκή, να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» και συμφωνία με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
- Να μη χρησιμοποιηθεί, να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας και όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα!
- Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
- Να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες συνεργασίας με το Ισραήλ.
- Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από αυτούς τους σχεδιασμούς και το ΝΑΤΟ.
Το ΚΚΕ, σ' αυτές τις συνθήκες που ο καθένας βρίσκεται μπροστά σε χιλιάδες αδιέξοδα, που κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει, που η αισιοδοξία για το μέλλον ακούγεται ως υπερβολή, σ' αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ λέει καθαρά, αποφασιστικά, κατηγορηματικά: Υπάρχει φιλολαϊκή λύση εξόδου από την κρίση, κι αυτή είναι η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, η μόνη ρεαλιστική που συμφέρει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τη λαϊκή πλειοψηφία που σήμερα υποφέρει.
Το ΚΚΕ λέει καθαρά, αποφασιστικά, κατηγορηματικά: Μπορούμε να αντιπαλέψουμε τα επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα, να απαιτήσουμε να παρθούν πίσω όλες οι ΠΝΠ που ψηφίστηκαν το τελευταίο διάστημα λόγω κορονοϊού, μπορούμε να φρενάρουμε και να αποτρέψουμε άλλα που σχεδιάζουν, για να μην πληρώσει ξανά ο λαός την κρίση του συστήματος και κυρίως μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο για ριζικές αλλαγές αύριο. Το θέμα τελικά όμως είναι να τα ανατρέψουμε υπέρ του λαού. Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα εμείς και οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.
Τη βεβαιότητα αυτή την αντλούμε από τη μεγάλη εμπιστοσύνη που έχουμε στην εργατική τάξη, από την ακλόνητη πίστη στο δίκιο του αγώνα μας. Το κάλεσμα που απευθύνουμε για συμπόρευση με το ΚΚΕ σημαίνει πρώτα απ' όλα συμπόρευση στο κίνημα με το περιεχόμενο που πρέπει σήμερα να έχει ο αγώνας.
Καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ - δεν απαιτούμε την πλήρη συμφωνία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, στήριξη της κοινωνικής Συμμαχίας που σήμερα μπορεί να αγκαλιάσει την πλειοψηφία του λαού μας που ανήκει στην εργατική τάξη, στα φτωχά - λαϊκά στρώματα που πρέπει να οργανώσει την αλληλεγγύη, να υπερασπίσει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, να αντικρούσει τα βάρβαρα μέτρα.
Η κοινωνική Συμμαχία υπερασπίζεται δικαιώματα, παλεύει για κατακτήσεις έχει όμως σαφή αντικαπιταλιστικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, η πάλη της κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Γι' αυτό συγκεντρώνει τα πυρά του αντιπάλου η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ, γιατί κινείται στο δρόμο της σύγκρουσης και της ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων.
Γι' αυτό ενοχλούνται. Η επίθεση στην πολιτική του ΚΚΕ στόχο έχει την στρατηγική του. Γιατί θέλουν να πείσουν ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι για το τώρα, δεν είναι επίκαιρος, δεν είναι αναγκαίος, είναι για τη «Δευτέρα Παρουσία». Τους απαντάμε. Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε, σήμερα, τώρα. Ο σοσιαλισμός έδωσε και μπορεί να δώσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στην εργατική τάξη, στο λαό μας.
Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια την αναγκαιότητα αυτή με τον ποιο ηχηρό τρόπο, κανένα σύστημα υγεία σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο δεν στάθηκε ικανό να προστατέψει ούτε στο ελάχιστο την υγεία των λαών. Τρανταχτή απόδειξη είναι τα εκατομμύρια των ασθενών των χιλιάδων νεκρών φτωχών που δεν έχουν πρόσβαση στα συστήματα υγείας, η εξαντλητική δουλειά των υγειονομικών που βρίσκονται απροστάτευτοι στα νοσοκομεία με τις χιλιάδες ελλείψεις σε προσωπικό και αναγκαίο υγειονομικό υλικό. Κι όλα αυτά γιατί στον καπιταλισμό η υγεία είναι εμπόρευμα από το όποιο αποκομίζει ο καπιταλιστής κέρδος ενώ στο σοσιαλισμό είναι κοινωνικό αγαθό και παρέχεται δωρεάν προς όλους.
Να γιατί σήμερα είναι αναγκαιότητα η πάλη για το σοσιαλισμό επίκαιρη, για να μπορέσουν οι λαοί να ζήσουν με αξιοπρέπεια ικανοποιώντας το σύνολο των αναγκών τους, μιας και ο πλούτος που μπορεί να παραχθεί δεν θα πηγαίνει στα θησαυροφυλάκια του κεφαλαίου αλλά στις κοινωνικές ανάγκες που θα διαχειρίζεται η εργατική εξουσία.
Και αυτό μπορεί να γίνει γιατί στηρίζεται στην επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση του ΚΚΕ ότι η Ελλάδα : Έχει συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, μονοπώλια γιγαντιαίες επιχειρήσεις, πολυάριθμο ικανό εργατικό δυναμικό, επιστημονικό δυναμικό, δυνατότητα να θρέψει το λαό της, έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές. Αυτό που χρειάζεται είναι άλλη εξουσία, εργατικό κράτος χρειάζεται, δημοκρατία στους χώρους δουλειάς χρειάζεται, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, ανάπτυξη σε όφελος του λαού.
Τώρα ακόμα πιο αποφασιστικά να δείξουμε πού βρίσκεται η δύναμη του λαού.
Αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει το λαό μας σήμερα πως θα ανακτήσει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, ότι μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, άλλωστε ετούτος ο χώρος που βρισκόμαστε σήμερα εδώ το επιβεβαιώνει με τον ποιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι όταν ο λαός το θελήσει μπορεί να κατακτήσει τη δική του εξουσία.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΣΕ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ»
902.gr
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το STILIDA NEWS δεν υιοθετεί καθ' οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Δεν πρόκειται να λογοκρίνεται κανένα σχόλιο που θα περιλαμβάνει καλοπροαίρετη κριτική ή θα διορθώνει κάποιο δικό μας σφάλμα.Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.