(Το παρακάτω κείμενο με τον τίτλο «Ο Τσιτσάνης, η αίθουσα αναμονής και το πρωτογενές πλεόνασμα.», που κάποιοι από σας θα μου κάνουν την τιμή να το διαβάσουν, χωρίς να το προσπεράσουν απλά μ’ ένα κλικ στο «Μου αρέσει» ή και χωρίς καθόλου κλικ, το έγραψα χτες για το φατσοβιβλίο (ελληνιστί φέις μπουκ). Δεν το ανάρτησα αυθημερόν, γιατί δίστασα. Ο ανοιξιάτικος καιρός των προηγούμενων ημερών που άλλαξε ξαφνικά με σύννεφα, βροχή και κρύο είχε αλλάξει και τη διάθεσή μου κι έκανε την καρδιά μου σαν τα μούτρα του. Την έχει αυτή την κακή συνήθεια ο καιρός. Όλοι σχεδόν το νιώθουμε αυτό που μας κάνει, αλλά ο πρώτος που το κατέγραψε και το μελοποίησε απαθανατίζοντας το όνομά του ήταν κάποιος Βασίλης Τσιτσάνης.
Μόνο που εκείνος αναφέρθηκε γενικά και αόριστα σε κάποια «Συννεφιασμένη Κυριακή» την οποία παρομοίασε με την καρδιά του. Εγώ αναφέρομαι στη συγκεκριμένη χτεσινή συννεφιασμένη Δευτέρα, που μου μαύρισε την καρδιά κι έγινε αιτία σε μια προσπάθεια εκτόνωσης να διοχετεύσω και να αποθηκεύσω την εσωτερική μαυρίλα μου μέσω του πληκτρολογίου στον υπολογιστή μου. Αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου ήταν να μαυρίσει η οθόνη του υπολογιστή, όπως επί Σαμαρά μαύριζε η οθόνη της τηλεόρασης, όταν παίζοντας με το τηλεχειριστήριο (ελληνιστί τηλεκοντρόλ) τύχαινε να περάσεις από κάποια συχνότητα της ΕΡΤ.
Έχοντας ολοκληρώσει το κείμενο, αποφάσισα τελικά να μην το αναρτήσω την ίδια μέρα, για να μην σας χαλάσω περισσότερο τη διάθεση απ’ ό,τι πιθανότατα την είχε αλλάξει η συννεφιασμένη Δευτέρα. Το παραθέτω όμως αυτούσιο σήμερα που ο καιρός έφτιαξε, γιατί το θέμα που θίγει είναι σοβαρό. Ελπίζω να μην κάνει κάποιους να μελαγχολήσουν, αλλά απλά να προβληματιστούν. Και υπόσχομαι, στις επόμενες ηλιόλουστες μέρες που περιμένουμε, να γράψω κάτι διαφορετικό, όπως λόγου χάρη για τις ευκαιρίες ευχάριστων αλλά ανέξοδων αποδράσεων από τα προβλήματα της βιοτής, που έχουμε όσοι ζούμε σε μέρη ευλογημένα, όπως η Στυλίδα.)
Ο Τσιτσάνης, η αίθουσα αναμονής και το πρωτογενές πλεόνασμα
Συνταξιούχος, με την αίσθηση από χρόνια πως είμαι πια «άχθος αρούρης» -για τους νεότερους «βάρος της γης» (ας θυμηθούν το αχθο-φόρος και το αρουρ-αίος). Συνταξιούχος, με την κυβέρνηση να με θεωρεί χαραμοφάη του ελληνικού δημοσίου, αν και δεν μου το λέει κατάμουτρα γιατί έρχονται εκλογές. Συνταξιούχος, εν μέσω οικονομικής κρίσης και κοντά στην τέταρτη(!) ηλικία Ό,τι χειρότερο! Υπάρχουν όμως και… «χειροτερότερα» -και δεν εννοώ την πιθανότητα κάποιου θερμού επεισοδίου με τους Τούρκους που μπορεί να μετατρέψει τα Βαλκάνια σε κόλαση, γιατί ελπίζω ο Ταγίπ να αρκεστεί στους λεονταρισμούς. Εννοώ τα …χειροτερότερα, που περιμένουν ειδικά τους συνταξιούχους τους μήνες που θα ‘ρθουν.
Με τις νέες άγριες περικοπές της σύνταξης με τις οποίες συμφώνησε η φιλολαϊκή μας κυβέρνηση, θ’ αναγκαστώ, όπως και χιλιάδες άλλοι της ομάδας των «περήφανων γηρατειών», να περικόψω με τη σειρά μου αρκετά: Τα (γενόσημα) φάρμακα, τις επισκέψεις σε γιατρούς, τις κάθε λογής ιατρικές εξετάσεις που υποτίθεται ότι μας έχει εξασφαλίσει δωρεάν το ασφαλιστικό μας σύστημα. Τα ψώνια στο σουπερμάρκετ και τη λαϊκή, τις σποραδικές εξόδους στο καφενείο, τα δύο ευρώ της κυριακάτικης εφημερίδας. Ακόμα κι αυτό το «βοήθημα ντροπής» που μπορώ ως τώρα να βάζω στην άκρη στο τέλος κάθε μήνα γι’ αυτούς που αγαπώ, και το ‘χουν μεγαλύτερη ανάγκη από μένα.
Αμέσως μετά ο νους μου πάει στα τρισχειρότερα που περιμένουν στη γωνία τους ανθρώπους της ηλικίας μου: τη μοναξιά και την κατάθλιψη, την αρρώστια και τη νοσηλεία σε κάποιο νοσοκομείο, τον εγκλεισμό σε κάποιο ίδρυμα «ευγηρίας», την «αίθουσα αναμονής», όπου θα βρεθείς αναπόφευκτα, περιμένοντας να πέσει η κατάμαυρη κουρτίνα, που θα σε χωρίσει οριστικά απ’ τους γνωστούς και τους αγαπημένους σου. Είναι βασανιστικό να περιμένεις εκεί πότε θα βρεθείς στην πίσω πλευρά της κουρτίνας. Τυχεροί ανάμεσα σ’ αυτούς που περιμένουν τη σειρά τους κάποιοι που πάσχουν από άνοια ή βρίσκονται διαρκώς σε κώμα. Κι ακόμα πιο τυχεροί στην ατυχία τους όσοι βρεθούν ξαφνικά στο πίσω μέρος της κουρτίνας χωρίς να υποστούν το μαρτύριο της αναμονής.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να συντομεύσει κανείς αυτόβουλα τον χρόνο της εκεί μαρτυρικής αναμονής. Μόνο η ευθανασία και η αυτοκτονία.
Το δικαίωμα κάποιου που πάσχει από ανίατη και βασανιστική πάθηση σ’ έναν αξιοπρεπή κι ανώδυνο θάνατο είναι στη χώρα μας ανύπαρκτο και η ευθανασία ή «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» θεωρείται αδίκημα για τον γιατρό ή τον φίλο που θα δεχτεί να βοηθήσει τον άρρωστο ν’ απαλλαγεί από το μαρτύριό του. Απομένει η δυνατότητα της απόδρασης με αυτοκτονία.
Ο αυτόχειρας πρέπει να ‘ναι όχι απλά πολύ απελπισμένος αλλά, κατά τη γνώμη μου, και πολύ δυνατός, όπως πρόσφατα ο Αλέξανδρος Βέλιος. Θυμίζω ότι ο γνωστός δημοσιογράφος που έπασχε από καρκίνο, επέλεξε να αποδράσει απ’ τη ζωή τον Σεπτέμβριο του 2016, αφού τρεις μήνες πριν από αυτό έγραψε και κυκλοφόρησε βιβλίο με τον τίτλο «Εγώ κι ο θάνατός μου. Το δικαίωμα στην ευθανασία» κι αφού λίγες ώρες πριν από τον θάνατό του διάβασε ο ίδιος μπροστά στην κάμερα συναδέλφου του το σημείωμα που άφησε δηλώνοντας «Έζησα με αξιοπρέπεια, με αξιοπρέπεια επάλεξα και να πεθάνω»! Πολλοί βέβαια, παίρνοντας αφορμή από την απόδραση του τελευταίου, μας θύμισαν τη σχετική θέση της Εκκλησίας ότι δηλαδή μόνο ο Ζωοδότης έχει το δικαίωμα ν’ αποφασίζει πότε και πώς θα τελειώσει η ζωή μας. Άλλοι πάλι υποστήριξαν ότι ο Βέλιος δεν είχε τη δύναμη να παλέψει ως το (αναπόφευκτο) τέλος του που πλησίαζε. Όμως κανένας από αυτούς που επέκριναν την πράξη του, δεν βρέθηκε στη θέση του…
Δεν έχω παράπονο απ’ τη ζωή μου. Δεν έζησα πολέμους, δεν πέρασα Κατοχή, δεν συνειδητοποίησα τη φρίκη του Εμφύλιου, γιατί ήμουν τότε μικρό παιδί. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης υπήρξαν για μένα δύσκολα και θα γίνουν δυσκολότερα, αλλά και πάλι δεν δικαιούμαι να παραπονιέμαι. Υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αγόγγυστα πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από μένα. Όταν όμως φτάσουν τα χειροτερότερα, αν δεν είναι στη μοίρα μου να φύγω ξαφνικά κι ανώδυνα απ’ τη ζωή, αλλά να βρεθώ στον «θάλαμο αναμονής», όπως ο Βέλιος, μελαγχολώ.
Σκέφτομαι τότε πως η κυβέρνησή μας, αντί για την κάνναβη ή και μαζί μ’ αυτήν, θα μπορούσε να νομιμοποιήσει την ευθανασία και μάλιστα να πρωτοτυπήσει.
Να δώσει το δικαίωμα αυτό όχι μόνο σ’ αυτούς που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο μιας ανίατης αρρώστιας, αλλά και στους ηλικιωμένους που δεν μπορούν πλέον να ζήσουν με τη σύνταξη που τους δίνει. Με την εξοικονόμηση τόσων εκατομμυρίων από τις δαπάνες της νοσηλείας των ανίατα ασθενών και από τις «συντάξεις πείνας», που θα σταματήσει να καταβάλει στις εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχων που «ζουν» κάτω από τα όρια της φτώχιας και θα σπεύσουν να φύγουν με ευθανασία, η κυβέρνησή μας θα μπορέσει σίγουρα όχι μόνο να εξασφαλίσει αλλά και να υπερβεί άνετα το πρωτογενές πλεόνασμα που συμφώνησε με τους τέως απαίσοιυς δανειστές μας, που έγιναν στη συνέχεια απρόσωποι "θεσμοί" και αγαπητοί εταίροι…
Είμαι βέβαιος πως με την πρότασή μου αυτή θα συμφωνήσουν και οι σκληρά εργαζόμενοι συνομήλικοί μου υπουργοί και βουλευτές όπως οι κυρίες Τασία Χροστοδουλοπούλου και Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου και οι κύριοι Φλαμπουράρης (γεννηθείς το σωτήριον έτος 1938), Κουβέλης, Δραγασάκης και Λεβέντης καθώς και ο νεαρός συνεργάτης του πρωθυπουργού μας κύριος Καρανίκας. Και δεν θα συμφωνήσουν επειδή μόνον έτσι θα αυξηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά και για έναν πρόσθετο και σημαντικότερο λόγο.
Επειδή με το αυξημένο πλεόνασμα η κυβέρνησή μας θα μπορέσει να αυξήσει τις δικές τους αμειβόμενες συμμετοχές σε συμβούλια και επιτροπές, τις υπερωρίες τους, τις αποδοχές τους και γενικώς τα ελάχιστα σήμερα προνόμιά τους. Έτσι, οι εθνογιαγιάδες, οι εθνοπαππούδες και οι νεαροί Καρανίκες τους, απερίσπαστοι από τα δικά τους οικονομικά προβλήματα, θα μπορέσουν να εργαστούν πιο σκληρά και πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι σήμερα για το καλό όσων παππούδων και γιαγιάδων επιβιώσουν μετά και τις νέες περικοπές των δικών τους συντάξεων!
(Στυλίδα, Δευτέρα 19.3.2018)
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το STILIDA NEWS δεν υιοθετεί καθ' οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Δεν πρόκειται να λογοκρίνεται κανένα σχόλιο που θα περιλαμβάνει καλοπροαίρετη κριτική ή θα διορθώνει κάποιο δικό μας σφάλμα.Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.