Μόνο τα πρόσωπα αλλαζουν με τα χρόνια

---

17 Νοέμβρη του 1973 ..

...8 ετών...

Στο σχολείο πανικός , φοβισμένες φωνές και μια φασαρία τρομαγμένη ,μας διώχνουν ,μπαίνουμε στα πούλμαν για το σπίτι ,,τα παιδιά κλείστηκαν μέσα , θα τους ρίξουν .Στα σπίτια δε λένε τίποτα ,τουλάχιστον όχι μπροστά μας .Το βράδυ , το βράδυ όμως που το σκοτάδι κρύβει τα φοβισμένα στόματα και τα τρομαγμένα μάτια ,το βράδυ που το αίμα τρέχει πιο γρήγορα στις φλέβες βγαίνουν ραδιοφωνάκια κι ο καθένας βυθίζεται στη σκέψη του.
Μετά τα μεσάνυχτα πανικός.
Μπήκαν με τανκ στο πολυτεχνείο ,τα παιδιά , τα παιδιά,σκοτώσανε τα παιδιά ...
Δεν είμαι πια 8 χρόνων μεγάλωσα πολύ και η ζωή αυτά τα χρόνια με έκανε να μη κλαίω πια για τα παιδιά του Πολυτεχνείου που χάθηκαν
Κλαίω για τα δικά μας παιδιά , τα δικά σας παιδιά .
Κλαίω για σένα που οχυρώνεσαι σε ένα καφενείο γιατί δεν έχεις που να πας κι είσαι στην ηλικία των παιδιών που τότε χάθηκαν .Κλαίω για σένα που παγιδεύεσαι στην εικόνα της αυταπάτης και των ψεύτικων ονείρων γιατί δεν έχεις δικά σου .

Κλαίω για σένα που με μια βελόνα το χέρι προσπαθείς να ζήσεις το παραμύθι σου γιατί την πραγματικότητα που σου φτιάξαμε δε την αντέχεις .
Κλαίω για σένα που με μια σημαία στο χέρι διεκδικείς το δικαίωμα να μορφωθείς να δουλέψεις και να ζήσεις γιατί στα στερήσαμε .
Κλαίω για σένα που στις πορείες φωνάζεις ότι το πενιχρό μεροκάματα σου στερεί την ζωή σου .
Κλαίω για σένα που στα γεράματα σου δε θα μπορέσεις να έχεις μια σύνταξη που θα σου επιτρέψει καν να πεθάνεις με αξιοπρέπεια .
Κλαίω για σένα που προσπαθείς να μοιάζεις στον αστέρα που προβάλλεται γιατί κανείς δε σου είπε ότι δεν αξίζει.

Κλαίω για σένα που ματώνεις στο γήπεδο χωρίς να σκεφτείς ότι το αίμα σου κυλάει άσκοπα και άδικα για το κέρδος των άλλων Κλαίω για σένα που νομίζεις ότι καλή ζωή είναι η πλούσια ζωή Κλαίω για σένα που η ύλη νομίζεις φέρνει ευτυχία.
Κλαίω για σένα παιδί του πολυτεχνείου.
Κλαίω για σένα παιδί του χτες ,
κλαίω για σένα παιδί του σήμερα ,
κλαίω για σένα παιδί μου.

Μαίρη Κουτρούμπα
Μ.Κ.<3