«Ο θάνατος του Κομσομόλου», τραγούδι της Οχτωβριανής Επανάστασης

---

Ο θάνατος του Κομσομόλου» γράφτηκε από τον ποιητή Νικολάι Μαρτίνοβιτς Κοόλ (1902-1974),  ο οποίος το 1924 το πρόσφερε στον τακτικό στρατό της ΕΣΣΔ. Οι στίχοι μελοποιήθηκαν το 1928 από τον μαέστρο και συνθέτη Αλεξάντρ Βασίλιεβιτς Αλεξαντρόφ (1883-1946) κι έγιναν έτσι ένα από τα εμβατήρια του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού.

Ο Αλεξαντρόφ ίδρυσε το 1926 την παγκόσμιας φήμης χορωδία του Κόκκινου Στρατού που φέρει το όνομά του και που τον Δεκέμβρη του 2016 64 μέλη της έχασαν τη ζωή τους όταν το αεροπλάνο που επέβαιναν κατέπεσε στη Μαύρη Θάλασσα.

Το ίδιο τραγούδι είναι γνωστό και με τον τίτλο «Εκεί, πέρα από το ποτάμι». Σ’ αυτό το βίντεο ακούγεται μια εκτέλεση του τραγουδιού από την περίφημη χορωδία Αλεξαντρόφ:

«Ο θάνατος του Κομσομόλου» ακούγεται στην ταινία «Πώς δενότανε τ’ ατσάλι» που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νικολάι Οστρόφσκι:
Τους στίχους απέδωσε πρόσφατα στα ελληνικά ο ποιητής Φώντας Λάδης και το πρόσφερε στον Ριζοσπάστη, όπου διαβάζουμε ότι «ο θάνατος του Κομσομόλου» ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια του Κόκκινου Στρατού και για πρώτη φορά τραγουδήθηκε από το Πρώτο Σύνταγμα Ιππικού, του Κόκκινου Στρατού, με κυβερνήτη τον Σεμιόν Μπουντιόνι.

Ο Σεμιόν Μπουντιόνι, που αναφέρεται και στο τραγούδι, ήταν Σοβιετικός στρατιωτικός ηγέτης, τρεις φορές Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης, Διοικητής του πρώτου ιππικού του Κόκκινου Στρατού κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και ένας από τους βασικούς διοργανωτές του Κόκκινου Ιππικού. Μεγάλη συνεισφορά είχε και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και εδώ μια ακόμα όμορφη ερμηνεία του τραγουδιού:


Ο θάνατος του Κομσομόλου

Στο ποτάμι μακριά τρεμοσβήνει η αυγή
και φωτιές στον ορίζοντα λάμπουν.
Του Μπουντιόνι μια φούχτα στρατιώτες πιστοί
στη γαλήνη κάλπαζαν του κάμπου.

Πέρα δώθε γυρίζανε ώρα πολλή
μες στη νύχτα και ψάχναν στις λόχμες,
όταν ξάφνου βαθιά στην ουκρανική γη
των Λευκών ξεπροβάλαν οι λόγχες.

Δίχως φόβο κανένα χυμούν στον εχθρό
κι αδυσώπητη μάχη αρχίζει.
Μα τη δόλια καρδιά ένα βόλι καυτό
Το Ιππικό του Κόκκινου Στρατού στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
του φτωχού κομσομόλου τσακίζει.

Απ’ το κόκκινο τ’ άλογο πέφτει βαρύς
και σιμά του για πάντα κοιμάται.
Άλογό μου πιστό, στην καλή μου να πεις,
πώς σκοτώθηκα για τους εργάτες.

katiousa.gr