Σήψη....Γράφει η Σοφία Χουδαλάκη

---

Τις τελευταίες μέρες προτιμώ να διαβάζω παρά να γράφω… αλλά σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σήψης, δεν μπορούσα να σωπάσω και να μην πω ότι βρωμάει ο αέρας σαπίλα. Από τις μαύρες παραλίες της Σαλαμίνας και από τα νεκρά ψάρια και πουλιά, μέχρι την κομματική παρέα των φοιτητών του πανεπιστημίου Πατρών που θεώρησαν σκόπιμο να καταθέσουν όλοι την ίδια εργασία και τώρα τρέχουν να «τη βγάλουν καθαρή» επιδιώκοντας να θίξουν την ακεραιότητα και την αξία του δημόσιου Πανεπιστημίου. Από τις παρατυπίες του εφοπλιστή που έπαιρνε άδεια αξιόπλοου από τις ελληνικές αρχές για ένα καράβι που, λέγεται ότι, ήταν 45 ετών και χιλιομπαλωμένο, μέχρι τις οργανώσεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, που προσπαθούν να καλύψουν τους ψηφοφόρους τους.
Ωστόσο και οι δύο ανήκουν στους πολιτικούς φορείς που τάσσονται ευθέως υπέρ της δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων και αναρωτιέμαι:
Γιατί θέλουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια?
Για να μπορούν να παίρνουν πτυχία πληρώνοντας και όχι διαβάζοντας?

Ή μήπως για να λένε, μετά, ότι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν μπορούν να παρεισφρήσουν κομματικοί μηχανισμοί?

Ή για να επικαλούνται στο μέλλον, αφού οι ίδιοι θα έχουν πάρει πτυχίο, ότι τα ιδιωτικά πτυχία είναι καλύτερα διότι τα δημόσια τα παίρνουν εκείνοι που έχουν κομματικές προσβάσεις?... δηλαδή οι ίδιοι, αυτοί που σήμερα ζητούν την κάλυψη της ΔΑΠ.

Πρώτα χρησιμοποιούν τις δομές που έχει χτίσει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, με τον κόπο της, με τους φόρους της, με την πίστη της στην αξία της μόρφωσης και μετά θίγουν την αξία αυτού του πτυχίου, επιτρέποντας στον οποιονδήποτε να επικαλεστεί ότι στα πανεπιστήμιά μας μπορεί ο καθένας να πάρει ένα πτυχίο, είτε αντιγράφοντας είτε πλευρίζοντας γνωστούς και φίλους.

Πριν από καιρό σε μια κοινωνική εκδήλωση εμφανίστηκαν δύο φοιτήτριες που με κοιτούσαν κάπως «στραβά». Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία μέχρι που με πλησίασε ένας κοινός μας φίλος και μου εκμυστηρεύτηκε – γελώντας – ότι τα κορίτσια είχαν ενοχληθεί απο την παρουσία μου διότι με γνώριζαν από τις επιτηρήσεις που έκανα στο Πανεπιστήμιο και είχα τη φήμη ότι δεν επέτρεπα την παραμικρή αντιγραφή. Νομίζω ότι η ενόχλησή τους ήταν ένα από τα μεγαλύτερα παράσημα που έχω αποκομίσει ως τώρα.

Ως γενικό συμπέρασμα, αυτό που αγαπάς οφείλεις να το υπερασπίζεσαι, είτε είναι οι θάλασσές σου (βλέπε συμφωνίες για εξόριση πετρελαίου στο τόξο Κρήτη-Κέρκυρα), είτε ο φορέας που σε μορφώνει (από τους παιδικούς σταθμούς έως τα Πανεπιστήμια), είτε το νερό που πίνεις (βλέπε γαλλικές πολυεθνικές και επίσκεψη Μακρόν), είτε το μέσο που σε πηγαίνει στη δουλειά σου (βλέπε Τραινοσέ και επίσκεψη Ιταλού πρωθυπουργού αύριο στην Κέκρυρα).

Υ.Γ Θυμάστε εκείνη τη φράση του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ? Εκεί που είπε ότι «η Ελλάδα είναι ευκαιρία»? Λοιπόν, στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης του «το αφεντικό τρελάθηκε και πουλάει όσο-όσο», ενημερώνω τους πατριώτες μου Κερκυραίους ότι από αύριο δεν θα μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στην πόλη διότι οι αγοραστές μας, μαζί με τους πωλητές μας, χρειάζονται ολόκληρη την Πλατεία- από τον ΝΑΟΚ μέχρι το Φαληράκι για να σουλατσάρουν ανενόχλητοι.