Social Icons

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Τα κόκκινα μπαλόνια του διχασμού


1Οι σκέψεις για τότε αποτυπωμένες τώρα

20 Ιουλίου 1975.Το σπίτι το είχα γεμίσει με κόκκινα μπαλόνια ,την άλλη μέρα θα έκλεινα τα 8 όταν ήρθε χαρτί επιστράτευση στον πατέρα μου για να πάει στη Κύπρο

Για μένα η Κύπρος δεν ήταν κάτι μακρινό Ήταν το μέρος που ζούσαν δικοί μου άνθρωποι αγαπημένοι ,άνθρωποι δικοί μου και ξένοι που ήταν δικοί μου κι αυτοί,τα γενέθλια φυσικά μέσα στο πανικό του πολέμου ξεχάστηκαν κι εγώ ---εγώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί , γιατί επειδή το σπίτι μου ήταν κοντά στο λιμάνι του Πειραιά έπρεπε να μην έχουμε Φώτα ;γιατί πρέπει να καλύψουμε τα παράθυρα με μπλε χαρτί σαν αυτό που ντύνω τα τετράδια μου ; και για ποιους Τούρκους μιλάνε οι μεγάλοι ;

Εμένα οι γιαγιά μου είναι απ τη Τουρκία ,μου φτιάχνει φαγητά και γλυκά της Τουρκίας ,μου μαθαίνει Τούρκικα τραγούδια και πως να χτυπάω τα κουτάλια στο ρυθμό της μουσικής.

Εμένα μ αρέσουν οι Τούρκοι Με πάνε και τους βλέπω στο σινεμά ,βλέπω τη χουλγιά και θέλω να μάθω να χορεύω όπως εκείνη .

Μ αρέσουν οι Τούρκοι εμένα ,μ αρέσει και ο άντρας της αλλά δε τολμώ να το πω γιατί θα αρχίσουν οι μεγάλοι να με πειράζουν,είναι όμορφος ,όλοι τους είναι όμορφοι και είναι και καλοί .

Είναι και καλοί και όμορφοι, στις ταινίες τους βλέπουμε και οι μεγάλοι κλαίνε γιατί θυμούνται τον τόπο που άφησαν ,η γελάνε η μιλάνε Τούρκικα που αρχίζω να τα καταλαβαίνω αλλά ούτε και αυτό τους το λέω γιατί θα πάψουν να λένε τα μυστικά τους σε άγνωστη τάχα για μένα γλώσσα .

Μα ποιοι είναι αυτοί οι Τούρκοι ;Ποιοι είναι οι Τούρκοι που θέλουν τη Κύπρο ; και να την κάνουν τι;

Μα για ποιους Τούρκους λένε;

Σίγουρα θα υπάρχουν δυο ειδών Τούρκοι Οι λίγοι κακοί που θέλουν να πάρουν τη Κύπρο και οι πολλοί οι καλοί σαν τη γιαγιά μου και τις φίλες της

Κι αυτή η μάνα μου όλο κλαίει ,δε θέλω να κλαίνε οι άνθρωποι ,αισθάνομαι άσχημα όταν βλέπω κάποιον να κλαίει και με πιάνει νευρικό γέλιο έτσι για να ξορκίσω με το γέλιο τα κλάματα ,να πάω κόντρα στα δάκρυα που βγαίνουν αναρχικά ακόμα κι αν θες να τα κρύψεις .

Μ αρέσει όμως πολύ όλη αυτή η αναμπουμπούλα ,το πήγαινε έλα στα σπίτια τα σιγομουρμουρίσματα που μου φέρνουν ανατριχίλα ,μ. αρέσει που καθαρίζουν τα καταφύγια για να είμαστε έτοιμοι σε περίπτωση που θα μας βομβαρδίσουν είπε η γιαγιά μου και συνόδευσε τη φράση της με ιστορίες της κατοχής

Στα καταφύγια πάω συχνά με τους μόρτιδες έτσι τους λέει ο παππούς μου ο κυρ Θανάσης Κατεβαίνω στο γκρεμό από ένα μικρό μονοπατάκι ,ανοίξαμε μια τρύπα στα σύρματα με ένα ψαλίδι που έκλεψε ο Σπύρος απ τη μάνα του κι από εκεί τσουλώντας το πιότερο βρισκόμαστε κάτω .

Κρυβόμαστε του φύλακα η συνήθως του πιάνει κουβέντα ο Τάκης που πάντα βρίσκει κάτι τέτοιες εξυπνάδες για να μου μπαίνει ότι αυτός τα κατάφερε και γλιστράμε έτσι όλοι με τεχνάσματα στα σκοτεινά δωμάτια μέσα .

ΠααΠΠΟΥΥΥ...!!!

δες τι βρήκα στα καταφύγια ,¨΄ενα κράνος στρατιωτικό , γερμανικό είναι λέει ο παππούς μου κι αφού με κατσάδιασε για άλλη μια φορά αλλά με τη φωνή ντυμένη με μια δόση περηφάνια που ατυχώς προσπαθούσε να κρύψει επειδή η εγγονή του δηλαδή εγώ βγήκε τσαούσα ..δε ξέρω τι είναι τσαούσα και μου θυμίζει η λέξη τα τσαουλιά και τα τσάγαλα αλλά για να το λέει ο παππούς κάτι καλό είναι κι έτσι δε με πειράζει δηλαδή ότι και να μου λέει ο παππούς δε με πειράζει ...έριξε και με γερή κατσάδα στον φύλακα ,που ολόκληρος άντρας τον ξεγέλασαν τα παιδιά κι ότι ευθύνη μη γκρεμοτσακιστεί κανείς και σπάσει κανένα κόκκαλο κι ότι αυτά, το κράνος και οι άλλοι θησαυροί μας δηλαδή ,είναι ιστορικά κειμήλια και πρέπει να φυλάγονται απ το κράτος Άλλος πάλι αυτός κ κύριος κράτος ,ποιος είναι ο κύριος κράτος ; σίγουρα κάποιος με κοστούμι θα είναι και μάλιστα καφέ, σαν αυτό που φορά ο κύριος Ντίνος ο δάσκαλός μου κι άρχισα να τον φαντάζομαι έναν κύριο Κράτος φουσκωτό περήφανο με μουστακάκι και φοβικό

Κόκκινα μπαλόνια ...ξεφούσκωτα ....μισοσκασμένα ....μπαλόνια που χάσκουν σα στόματα παιδιών απορημένα ,στόματα κόκκινα μπαλόνια από απορία ανοιγμένα
Κόκκινα μπαλόνια που χάσκουν σα στόματα νεκρών με αίμα γεμισμένα
Κόκκινα μπαλόνια σαν το αίμα ..μπαλόνια και αίμα γίναν στα μάτια μου ένα ......

Μαίρη Κουτρούμπα
Autism mania
M.K.<3
αφιερωμένο στο Σπύρο που κρύφτηκε στα σύννεφα
και στον παππού ΜΟΥ που ζει κι ας πάνε χρόνια έχει φύγει

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:

Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το STILIDA NEWS δεν υιοθετεί καθ' οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Δεν πρόκειται να λογοκρίνεται κανένα σχόλιο που θα περιλαμβάνει καλοπροαίρετη κριτική ή θα διορθώνει κάποιο δικό μας σφάλμα.Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ

Για τους αναγνώστες

Τα αναγραφόμενα από τους αναγνώστες δεν εκφράζουν τις απόψεις του διαχειριστή του STILIDA NEWS και φέρουν οι ίδιοι την ευθύνη των όσων γράφουν. Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται. Σε περίπτωση που μας διαφύγει κάποιο από τα μηνύματα αυτά παρακαλούμε τον ή τους θιγόμενους να μας ενημερώσουν στη διεύθυνση gkordis@gmail.com για να διαγραφεί.

ΚΥΡΙΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ

Η αναδημοσίευση δε ενός άρθρου δεν συνεπάγεται και την υιοθέτηση του περιεχομένου του από το "STILIDA NEWS"






Ο διαχειριστής

Ακολουθήστε μας στο Facebook
Powered by: Internetsmash
 
 
Google Analytics Alternative