Η Κυριακή της μαμάς…της Σοφίας Χουδαλάκη

---

Ξημέρωσε η Κυριακή και αγκάλιασε την πόλη μας με μια γλυκιά, μουσκεμένη συννεφιά. Μαζί με τις πρωινές καμπάνες τ’ Αγιού (στην Κέρκυρα, Άγιος είναι μόνο ο Άγιος Σπυρίδωνας), μαζί με τα χελιδόνια και τα περιστέρια, ξύπνησε και εκείνος και έσυρε μέχρι το κρεβάτι μου το νυσταγμένο του εφηβικό κορμί. Ήρθε και πάλι, όπως τότε που ήταν παιδάκι, για να ζήσουμε αυτή τη δική μας ιερή στιγμή. Το χουζούρι του κυριακάτικου πρωινού, τη δική μας Λειτουργία, το προσκύνημά μας στην αγάπη.
Όταν ήταν μικρός ζητούσε το χάδι. Ερχόταν τρέχοντας στο δωμάτιο και φώναζε «Μαμά! Αγκαλίτσα!» και κάνοντας ένα από εκείνα τα ακροβατικά παιδικά άλματα προσγειωνόταν στο πλάι μου και περίμενε να του χαϊδέψω
την πλάτη. Τώρα πια, τώρα που είναι ψηλότερος από μένα, τώρα που αν τολμήσει να προσγειωθεί απότομα θα σπάσουν οι τάβλες του κρεβατιού, έρχεται αλλιώς… νωχελικά, εφηβικά, αργά και διακριτικά.

Τώρα ντρέπεται να μου ζητήσει την αγκαλιά, εξάλλου είναι σχεδόν άντρας πια.

Τώρα ζητάει να του τρίψω τον αυχένα γιατί η χθεσινή προπόνηση ήταν δύσκολη και νιώθει πιασμένος. Είναι παράξενο πως αυτός ο αυχένας μαγκώνει μόνο τις Κυριακές… Με αυτό τον τρόπο το αντρικό του προφίλ διατηρείται αλώβητο. Η μητέρα παραμένει σε απόσταση ασφαλείας όσο το αγόρι εξελίσσεται σε άντρα, ενώ το παιδί που καβαλάει στην καρδιά του απολαμβάνει το άγγιγμα της μαμάς δίχως ενοχές.

Απολαμβάνει το χουζούρι του μοναδικού πρωινού που μπορούμε να είμαστε αγκαλιά.


Αναρωτιέμαι, τι θα μας συνέβαινε αν του έλεγα ότι μας κλέβουν το ιερό μισάωρο που περιμένουμε ολόκληρη την εβδομάδα. Πόσο προδομένος, πόσο μόνος θα ένιωθε αν αυτή, τη μοναδική μας, τη δική μας πολύτιμη ώρα την χαρίζαμε σε οποιαδήποτε δουλειά, σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα πέρα από εμάς. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να θέλουμε να ζήσουμε μια ώρα μαζί με τα παιδιά μας και αυτή να την περνάμε τις Κυριακές στα μαγαζιά.


Όχι, δεν θα βγούμε την Κυριακή. Την Κυριακή θα μείνουμε στο κρεβάτι. Το μεσημέρι θα φάμε μαζί, θα δούμε ταινία, θα πάμε για ποδήλατο, θα παίξουμε μπάλα. Την Κυριακή, εκείνος θα ακουμπήσει την μαμά του αναζητώντας ασφάλεια και εκείνη θα είναι μαζί του, για να του δείξει πως δεν έχει στον κόσμο τίποτα πιο πολύτιμο από το δικό του άγγιγμα…