Απ' αυτή την άποψη η χρεοκοπία πρέπει να γίνει μια εκ των καλών τεχνών.......Γράφει η Μάρι Λορίδα

---

Η χρεοκοπία είναι η λέξη τρόμος που παίζει συνέχεια, όχι μόνο αυτές τις μέρες αλλά τα τελευταία έξι χρόνια, από τότε δηλαδή που μας φόρεσαν καπέλο αυτό το πράγμα το ονόμασαν μνημόνιο και που ακριβώς είχε σαν σκοπό, λένε, να μας γλυτώσει από τη χρεοκοπία. Από τότε μέχρι σήμερα, χιλιάδες άνθρωποι .. χρεοκόπησαν. Χιλιάδες πολίτες είδαν το καντράν της αφθονίας τους να μηδενίζεται, είδαν τα ψυγεία να αδειάζουν, το πετρέλαιο να στεγνώνει, τις τσέπες άδειες...
Είδαν τα παιδιά τους να μετακομίζουν σε άλλους προορισμούς εκτός "διασωθείσης Ελλάδας", είδαν τους παππούδες και τις γιαγιάδες να μαζεύουν σαπιοντομάτες στο κλείσιμο της λαϊκής, πρώην νοικοκυραίους να στριμώχνονται στα συσσίτια, πρώην φιλήσυχους να πηδάνε από τα μπαλκόνια ή να κρεμιούνται μπροστά στα μάτια των παιδιών τους. Είδαν αρρώστους χωρίς φάρμακα, παιδιά χωρίς φαϊ, νέους χωρίς όνειρα, χωρίς κανένα μέλλον. Εννοείται όλα αυτά καλά καλυμμένα από μια παράλληλη Ελλάδα, που συνέχιζε να κυκλοφορεί με τα τζιπάκια της, να φορτώνει λογαριασμούς στις τράπεζες, να λικνίζει το κορμάκι της στα σκυλάδικα τις νύχτες και στις παραλίες των νησιών υπό τους ήχους ενός γλυκού και ηδονικού φιλοτομαρισμού του στυλ, δεν πα να ψοφήσουν όλοι η κοιλάρα μου να είναι καλά.

Όλα αυτά καλυμμένα από τις φωνές τηλεαστέρων και πολιτικάντιδων που έχουν εξασφαλισμένα και τα δισέγγονα τους, που δεν γνωρίζουν πως είναι να κυκλοφορείς χωρίς να έχεις μια πεντακοσάρα τουλάχιστον στην τσέπη κι ένα μάτσο χρυσές και πλατινένιες κ@λοκάρτες φουλαρισμένες.
Η Ελλάδα του μαζί τα φάγαμε και η Ελλάδα του δεν προλάβαμε να φάμε τίποτα κι αυτό το λίγο που είχαμε μας το πήραν από το πιάτο ασύδοτοι φαταούλες και κινούμενες μόνιμα ασκόπως κουραδομηχανές. Σ' αυτό το σημείο φτάσαμε σε μια πιθανή αληθινή καθολική χρεοκοπία κι έπεσε πανικός. Τι θα απογίνουμε!! Θα κλείσουν τα ΑΤΜ, θα χάσουμε τα λεφτουδάκια μας. Ε λοιπόν, ξέρετε κάτι, μην φοβάστε.Δεν νομίζω ότι θα συμβεί η επίσημη χρεοκοπία, η ανεπίσημη είναι ήδη εδώ αλλά και να συμβεί, θα βάλετε λίγο αλατοπίπερο στη ζωή σας. Θα γίνει λίγο πιο γκορ η μίζερη καθημερινότητα σας. Βάλτε κάτω τα φυλλάδια που κυκλοφορούν με τους κανόνες επιβίωσης να δείτε τι πρέπει να αποθηκεύσεις, πως επιβιώνει ΄μια οικογένεια από μια καταστροφή για 12 μήνες ας πούμε, πως μπορείς να βρεις τροφή, νερό καθαρό, φάρμακα. Είναι μια τέχνη η επιβίωση.

 Κι η χρεοκοπία είναι ένας τρόπος να μπορέσει κανείς να γευτεί αυτή την τέχνη. Για σκεφτείτε πως υπάρχει ένας κόσμος που μέχρι να πεθάνει δεν θα μάθαινε ποτέ πως να είναι να μην έχεις δεκάρα και να πρέπει να ζήσεις τα παιδιά σου. Να σε έχουν πετάξει σα σκουπίδι και να μην νοιάζεται κανείς αν ζεις ή αν πεθαίνεις κι εσύ να αντέχεις και στο τέλος να τα καταφέρνεις να σταθείς όρθιος και περήφανος. Οι υπόλοιποι που είστε χρεοκοπημένοι τι φοβάστε?

Έχουμε κάνει ατελείωτες πρόβες στη ζωή μιας χρεοκοπίας. Στημένοι στα ταμεία ανεργίας, παλεύοντας στα επείγοντα ενός νοσοκομείου με το 240 αριθμό΄αναμονής ενώ ο άνθρωπος μας είχε δεν είχε δυο λεπτά ζωής ακόμα, έχουμε σπάσει το κεφάλι να δούμε πως θα πάρουμε ρούχο στα παιδιά, πως θα τους εξασφαλίσουμε το κολατσιό για το σχολείο, πως θα μπορέσουμε να ζεσταθούμε χωρίς θέρμανση, πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε μένα 50ευρω στην τσέπη όλο το μήνα. Και πόσοι κατάφεραν μετά από αυτούς τους προσωπικούς αρμαγεδώνες να γίνουν αληθινοί άνθρωποι? Πόσοι είδαν τα σκουπίδια και τις πραγματικές αξίες στην αληθινή τους διάσταση?

Ξέρετε, η χρεοκοπία στην ουσία είναι το ξεγύμνώμα μιας ψευτιάς και μέτρημα ποιος έχει τα @ρχίδια να τα βγάλει πέρα, χωρίς κλάψες, χωρίς ελεημοσύνες, χωρίς ΦΟΒΟ, με το κεφάλι ψηλά. Από αυτή την άποψη η χρεοκοπία πρέπει να γίνει μια εκ των καλών τεχνών, γιατί αν αντέξεις, σίγουρα θα βγεις καλύτερος άνθρωπος από εκείνον τον εθισμένο ηλίθιο καταναλωτή σκουπιδιών που ήσουν πριν να σου συμβεί. ΑΝ ΑΝΤΕΞΕΙΣ μπορεί να δεις τη ζωή με άλλα μάτια και να ανακαλύψεις που κρύβονται οι ουσιαστικοί θησαυροί και όχι τα καθρεφτάκια που σου πασάρουν για να σε κρατάνε συνέχεια ζωντόβολο. ΑΝ ΑΝΤΕΞΕΙΣ ένα κράτος μια χρεοκοπία μπορεί μετά να βάλει τις δικές του μηχανές να δουλέψουν, μπορεί ακόμα και με χίλια ζόρια τους δικούς του χάρτες και να κοιτάζει στα μάτια όλους όσους πρόσβαλαν, ξεφτύλισαν, ταπείνωσαν ένα λαό με το ανάστημα ψηλά, λέγοντας είμαστε αυτοί που τα καταφέραμε και πήραμε την τύχη μας στα χέρια μας.