Social Icons

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΟΥΒΕΛΕΣ



από 22 συνεδρίες

(Αποσπάσματα αφηγήσεων της Φ.Π. στη σχολική ψυχολόγο
Τάξη A – Σχολικό Έτος 2011 – 12)

Από το βιβλίο του Θάνου Μπλούνα με τίτλο «Η εξομολόγηση» (Οιωνός 2012)

(17)

(...) Στις διακοπές για ίο Πάσχα, κυρία, που είχαμε διακοπές και δεν είχαμε σχολείο, έγιναν μεγάλες φασαρίες στο σπίτι μας.

Ένα πρωί ο παππούς είχε πάει στο γιατρό του και, όταν γύρισε, η γιαγιά ήταν πολύ στενοχωρημένη και του είπε «Τηλε­φώνησε ο δικηγόρος και μου είπε πως τα πράγματα είναι πολύ πιο άσκημα και πως θα σου στείλουν πάλι χαρτί να πας να κατα­θέσεις». Μόλις το άκουσε αυτό ο παππούς ίδρωσε και κάθισε στην πολυθρόνα κι έβαλε το χέρι στην καρδιά του. Η γιαγιά τότε φοβήθηκε να μην πάθει τίποτα, γιατί είναι καρδιακός, και πήγε στο δωμάτιο της Λαμπρινής να της πει να του φέρει τα φάρμακά του. Εκεί όμως βρήκε τη Λαμπρινή να κοιτάζει τη λίρα, που της είχε δώσει κρυφά ο παππούς στη γιορτή της.
Τότε η γιαγιά ξέχασε τα φάρμακα του παππού και της άρπαξε από τα χέρια τη λίρα και την έφερε στον παππού και του είπε «Κοίτα, τι κρατούσε!» «Ποιος;» ρώτησε ο παππούς. «Εγώ!» φώναξε η Λαμπρινή που ήρθε στο δωμάτιο, για να ξαναπάρει τη λίρα της. «Πού τη βρήκες τη λίρα;» ρώτησε τότε η γιαγιά. «Όπου θέλω τη βρήκα!» της απάντησε η Λαμπρινή. «Ξέρω πού τη βρήκες κι αυτήν και τις άλλες, παλιοκόριτσο! Έψαξες στο κρεβάτι σου, ε;» φώναξε θυ­μωμένη η γιαγιά. Η Λαμπρινή δεν μιλούσε και η γιαγιά θύμωσε περισσότερο και την έπιασε από τα μαλλιά και η Λαμπρινή άρχισε να ουρλιάζει και την άκουσε και η Δάφνη που ήρθε ως την πόρτα να δει τι συμβαίνει. «Έψαξες το στρώμα στο κρεβάτι σου, βρήκες τις λίρες και τις βούτηξες, ...παλιοκλέφτα!» της είπε άγρια η γιαγιά. «Εγώ δεν είμαι ...παλιοκλέφτα και δεν καταλαβαίνω τι λες», της είπε κλαίγοντας η Λαμπρινή. «Τότε πού τη βρήκες τη λίρα;» την ξαναρώτησε η γιαγιά και η Λαμπρινή της απάντησε πως κάποιος της την έδωσε. Η γιαγιά δεν την πίστεψε και της είπε: «Κανένας δεν σ’ την έδωσε. Την έκλεψες!» Και τότε η Λαμπρινή δυνάμωσε τα κλάματα και της είπε πως λέει αλήθεια και πως της την έδωσε ένας γέρος, για να τον αφήνει να τη χαϊδεύει.

Πρώτη φορά την είδα τόσο θυμωμένη τη γιαγιά. «Την ακούς;» είπε στον παππού. «Δεν μας έφτανε η Τσούλα, που μας κουβάλησε ο άλλος, τώρα έχουμε και τούτη δω ...Κουλοχανείο έγινε το σπίτι μας!»
Εγώ, κυρία, όπως έχω ξαναπεί, δεν ξέρω ποια είναι αυτή η Τσούλα, η γιαγιά όμως, όταν είναι θυμωμένη, όλο με την Τσούλα τα βάζει. Αυτή η Τσούλα σκέφτηκα μια μέρα πρέπει να είναι φιλενάδα της Δάφνης. Κι αυτό το σκέφτηκα γιατί η Δάφνη, μια φορά που άκουσε τη γιαγιά μου να λέει κάτι για την Τσούλα, νευ­ρίασε και πήγε και το είπε στον μπαμπά κι ο μπαμπάς νευρίασε κι εκείνος και πήγε στη γιαγιά κι άρχισε να τη βρίζει κι έγινε μεγάλος καβγάς. Αυτήν τη φορά η Δάφνη, μόλις άκουσε τη γιαγιά να λέει πάλι για την Τσούλα, έφυγε από την πόρτα, αλλά δεν πήγε να τα πει στον μπαμπά μου, γιατί ο μπαμπάς έχει πάει για δουλειές στη Θεσσαλονίκη και θα μείνει εκεί μερικές μέρες. Πήγε στον κήπο, για να τα πει στον Βασίλη τον κηπουρό, κι αυτό το κατάλαβα γιατί ο Μπενίτο άρχισε να γαβγίζει χαρούμενος, όπως κάνει όταν βλέπει κάποιον από μας, που μένουμε στο σπίτι και μας γνωρίζει. Η γιαγιά πάντως είχε τέτοια νεύρα, που δεν την κατάλαβε καθόλου τη Δάφνη.

«Αν δεν μου πεις ποιος σου έδωσε τη λίρα, θα σε διώξω από το σπίτι. Θα πάρω τηλέφωνο την αδερφή μου, να σε πάει στο χωριό σου», φώναξε στη Λαμπρινή. «Άμα θέλει, ας σ’ το πει ο ίδιος», είπε η Λαμπρινή και κοίταξε τον παππού μου, «Εγώ μια φορά δεν πρόκειται να σ’ το πω, γιατί δεν θα μου ξαναδώσει λίρα στη γιορτή μου». «Γιατί δεν μιλάς εσύ; Την ακούς τι λέει;» είπε στον παππού η γιαγιά. «Την αλήθεια λέει», είπα τότε εγώ. «Έτσι της είπε ο παππούς. Τον άκουσα κι εγώ με τ’ αφτιά μου».

Η γιαγιά μου με κοίταξε ξαφνιασμένη και μετά γύρισε και κοίταξε τον παππού και, όταν τον είδε, που είχε σκύψει το κεφάλι, όρμησε πάνω του κι άρχισε να τον ταρακουνά. «Πουρνόγερε! Εε... πουρνόγερε!» του φώναξε. «Μίλα, ρε ...ποκριτή! Μίλα, ρε πρόστυχε! Γιατί δεν μιλάς;» Ο παππούς όμως δεν μιλούσε και η γιαγιά συνέχισε να φωνάζει και να του λέει πως γι’ αυτό τον παιδεύει ο Θεός και πως ήταν χαζή που στενοχωριόταν γι’ αυτόν, κάθε φορά που πήγαινε στη ...νακρίτρια. Του είπε κι άλλα πολλά, αλλά ο παππούς δεν της έλεγε τίποτα, μόνο καθόταν σαν βρεγμένη γάτα κι έτσι, σιγά σιγά, η γιαγιά ξεθύμωσε κάπως και είπε: «Ξέρω πως δεν φταίει αυτή η ηλίθια, που σ’ άφηνε να την ...ουφτώνεις, αλλά δεν θα σου κάνω τη χάρη να την κρατήσω άλλο εδώ, για να κάνεις το κέφι σου». Αμέσως μετά πήρε τηλέφωνο τη θεία Αριστέα και της είπε να έρθει γρήγορα με ταξί στο σπίτι μας, για να πάρει τη Λαμπρινή στο δικό της. «Όταν θα σου πω τι έκανε ο ..πουρνόγερος μ’ αυτήν τη βαρεμένη θα φρίξεις!» της είπε. «Γι’ αυτό αύριο θα μαζέψω τα πράγματά της και θα σου δώσω και το βιβλιάριο με τους μιστούς της, να την πας στο χωριό της, να της βρουν αλλού δουλειά».

Μετά από αυτήν τη φασαρία, κυρία, ήρθε η θεία Αριστέα και πήρε μαζί της τη Λαμπρινή, που έφυγε κλαίγοντας, αλλά δεν θα είχε φύγει με τίποτα, αν η γιαγιά δεν της έδινε πίσω τη λίρα που την ήθελε για την ...μπροίκα της.

Η γιαγιά δεν ξαναμίλησε στον παππού εκείνη τη μέρα, αλλά τη νύχια δεν πήγε να κοιμηθεί μαζί ίου στο δωμάτιό τους.Ήρθε στο δικό μου το δωμάτιο και κοιμηθήκαμε και οι δυο στο κρεβάτι μου.(...)

(18)

(...) Εγώ, κυρία, δεν έμαθα αν η Δάφνη τηλεφώνησε στον μπαμπά στη Θεσσαλονίκη, για να του πει τι έγινε προχτές στο σπίτι και δεν ξέρω αν η Δάφνη στενοχωρήθηκε μ’ αυτά που έγιναν. Εγώ κι ο παππούς όμως ήμασταν όλη τη μέρα στενοχω­ρημένοι. Εγώ στενοχωρήθηκα που η γιαγιά έδιωξε τη Λαμπρινή και τώρα δεν θα έχω με ποιον να παίζω κι ο παππούς στενοχω­ρήθηκε ακόμα πιο πολύ, αφού τώρα δεν θα έχει τη Λαμπρινή να της χαϊδεύει τα βυζιά αλλά θα έχει μόνο τη γιαγιά να τον γκρινιάζει και να τον λέει συνέχεια ..πουρνόγερο και ..ποκριτή. Πάντως, όλη τη μέρα χτες η γιαγιά δεν του μίλησε καθόλου, γιατί ο παππούς αρρώστησε από τη στενοχώρια του και δεν βγήκε από το δωμάτιό του και η γιαγιά ήταν τόσο θυμωμένη που δεν πήγε να τον δει, αλλά έστειλε εμένα να του πάω τα φάρμακά του. Ούτε και τη νύχτα πήγε να κοιμηθεί στο δωμάτιό τους.Ήρθε πάλι στο δωμάτιό μου και κοιμήθηκε μαζί μου και τον παππού τον άφησε τιμωρία να κοιμηθεί πάλι μόνος του!

Το πρωί όμως που ξύπνησα η γιαγιά δεν ήταν στο κρεβάτι μου.Ήταν στο καθιστικό αχτένιστη και με το νυχτικό, κι έπαιρνε τηλέφωνο. Εμένα δεν με κατάλαβε καθόλου που είχα σηκωθεί και είχα πάει στο καθιστικό, αλλά εγώ κατάλαβα αμέσως πως τη­λεφωνούσε στη θεία. «Αριστέα, καταστραφήκαμε!» της είπε. «Ακούς; Καταστραφήκαμε! Μας βρήκε μεγάλο κακό!» της ξαναείπε και μετά της εξήγησε κλαίγοντας ότι τη νύχτα η Δάφνη με τον Βασίλη τον κηπουρό μάς έκλεψαν τις λίρες κι εξαφανίστηκαν. «Όπως ξέρεις, τις είχα κρυμμένες μέσα στο στρώμα του κρεβατιού αυτής της ηλίθιας της Λαμπρινής. Φαίνεται όμως πως προχτές που τη βρήκα μ’ εκείνη τη λίρα στο χέρι και της φώναζα πού τη βρήκε κι αν έψαξε το στρώμα της και βρήκε τις κρυμμένες λίρες, με άκουσε η άλλη και πήγε με τον γκόμενο της και τις βούτηξε!» εξήγησε στη θεία. Και μετά της είπε ότι ξύπνησε τον παππού για να πάει να καταγγείλει τους κλέφτες στην αστυνομία, για να τους πιάσουν. Ο παππούς όμως, αντί να πάει στην αστυνομία, πήγε πρωί πρωί να του πει ο δικηγόρος του, αν πρέπει να τους καταγγείλει ή όχι, γιατί φοβήθηκε πως, αν η αστυνομία πει στη ... νακρίτρια πόσες ήταν οι λίρες που μας έκλεψαν, θα μπλέξει ακόμα χειρότερα.

Αυτά είπε η γιαγιά στη θεία Αριστέα και μετά άρχισε να με ντύνει για να προλάβω το σχολικό. Κι όση ώρα με έντυνε, εγώ σκεφτόμουν πολλά πράγματα που δεν τα είχα καταλάβει κι ήθελα να τα ρωτήσω, αλλά δεν τα ρώτησα, γιατί η γιαγιά θα μου έλεγε πάλι πως είμαι μικρή και πως θα τα καταλάβω όλα όταν μεγαλώσω. Πάντως, για όλα αυτά που έγιναν, εγώ κατάλαβα πως η γιαγιά έφταιγε κι ας μην το ’χει καταλάβει η ίδια. Αν δεν έκανε τόση φα­σαρία για τη λίρα της Λαμπρινής κι αν δεν την είχε διώξει από το σπίτι, η Λαμπρινή θα κοιμόταν στο κρεβάτι της και η Δάφνη με τον Βασίλη δεν θα είχαν κλέψει τις λίρες. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να της το πω αυτό της γιαγιάς, αλλά την κοίταξα και είδα πως έκλαιγε ακόμα για το μεγάλο κακό που μας βρήκε και τη λυπήθηκα και δεν της το είπα!.. (...)


Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:

Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το STILIDA NEWS δεν υιοθετεί καθ' οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Δεν πρόκειται να λογοκρίνεται κανένα σχόλιο που θα περιλαμβάνει καλοπροαίρετη κριτική ή θα διορθώνει κάποιο δικό μας σφάλμα.Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ

Για τους αναγνώστες

Τα αναγραφόμενα από τους αναγνώστες δεν εκφράζουν τις απόψεις του διαχειριστή του STILIDA NEWS και φέρουν οι ίδιοι την ευθύνη των όσων γράφουν. Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται. Σε περίπτωση που μας διαφύγει κάποιο από τα μηνύματα αυτά παρακαλούμε τον ή τους θιγόμενους να μας ενημερώσουν στη διεύθυνση gkordis@gmail.com για να διαγραφεί.

ΚΥΡΙΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ

Η αναδημοσίευση δε ενός άρθρου δεν συνεπάγεται και την υιοθέτηση του περιεχομένου του από το "STILIDA NEWS"






Ο διαχειριστής

Ακολουθήστε μας στο Facebook
Powered by: Internetsmash
 
 
Google Analytics Alternative