ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ - Υπάρχει ο άλλος δρόμος που μπορεί να βαδίσει ο λαός

---

Από την παρέμβαση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ

Αποκαλυπτική κριτική στις πολιτικές δυνάμεις - θιασώτες του «ευρωμονόδρομου» άσκησε στην παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης.

 

Όπως χαρακτηριστικά είπε, «όλοι εκείνοι που έταξαν στο λαό ότι με την ένταξη στην ΕΕ θα έτρωγε με "χρυσά κουτάλια" πρέπει να απολογηθούν, μεταξύ των οποίων είναι και το κόμμα του κ. Μητρόπουλου, διότι έβαλε αυτό το ερώτημα. Εμείς είχαμε πει τι θα φέρει η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ για το λαό και για τους εργαζόμενους. Τα είχαμε περιγράψει με ακρίβεια και με την ένταξη και με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ακόμη περισσότερο.

Τα ίδια λέμε και σήμερα, μπροστά στη βαρβαρότητα που προωθείται και από την ΕΕ και από τις κυβερνήσεις. Ομως, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται η τραγωδία. Εκείνοι, λοιπόν, που υποστήριξαν με θέρμη τότε ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ είναι ένα θετικό βήμα, σήμερα και πάλι - και εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ - ξαναλένε το ίδιο και αυτό πρέπει να το μετρήσει ο ελληνικός λαός. Ακόμη και προεκλογικά είπαν ότι φυσάει "άλλος αέρας" στην Ευρώπη.
Τι έχετε να πείτε τώρα; Εσείς δεν είπατε ότι με την εκλογή του Ολάντ αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, ναι ή όχι; Τι έχετε να του πείτε σήμερα, όταν η ΕΕ όχι απλώς δεν αλλάζει προς θετική κατεύθυνση, αλλά - και είναι λογικό - σε συνθήκες κρίσης και για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα του κεφαλαίου, γίνεται ακόμη πιο σκληρή;».

Ασφαιρη η αντιμνημονιακή ρητορεία

 

Ο Θ. Παφίλης αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο θέμα των λεγόμενων «αντιμνημονιακών» πολιτικών, τονίζοντας ότι πρόκειται για αυταπάτες. «Ποιος έφτιαξε το μνημόνιο;» αναρωτήθηκε ρητορικά για να απαντήσει ο ίδιος: «Η ελληνική κυβέρνηση, η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Άρα, λοιπόν, όταν λες "όχι" στο μνημόνιο και είσαι ενάντια στο μνημόνιο, πρέπει να είσαι ενάντια σε αυτούς που το έφτιαξαν στο σύνολό τους και όχι όπως βολεύει. Είναι η πραγματικότητα αυτή;

Ας πάμε πιο πρακτικά, λοιπόν. Αύριο καταγγέλλεται το μνημόνιο - κάνω μια υπόθεση εργασίας - και οι δανειακές συμβάσεις. Αυτόματα έρχεσαι σε σύγκρουση με την ΕΕ και σου λέει, "δεν το αποδέχομαι". Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Εμείς έχουμε πρόταση ολοκληρωμένη. Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί να σταθεί φιλολαϊκή πολιτική χωρίς δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ. Δεν μπορεί να είσαι μέσα, να δέχεσαι το ευρωπαϊκό "δίκαιο", τις αποφάσεις της ΕΕ, οι οποίες είναι όλες αντιλαϊκές και μνημονιακές και να λες ότι "θα ακολουθήσω φιλολαϊκή πολιτική".
Η δεύτερη σημαντική προϋπόθεση - και αναφέρομαι στις πιο σοβαρές - είναι ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του. Και εδώ σφυρίζουν αδιάφορα ορισμένοι για το ποιος θα έχει την οικονομία στα χέρια του. Ποιος θα την έχει, ο λαός ή οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια ή οι εργάτες, οι επιχειρηματίες ή οι εργαζόμενοι; Αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη σήμερα. Μας λέτε με ποιες συμμαχίες. Εχουμε πολιτική συμμαχιών. Ποιοι πρέπει να συμμαχήσουν; Τα κοινωνικά στρώματα που έχουν αντικειμενικά τα ίδια συμφέροντα».

Να μην παγιδευτεί ο λαός

 

Κλείνοντας την παρέμβασή του ο Θανάσης Παφίλης σημείωσε ότι σήμερα «υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ένας είναι αυτός που ακολουθείται σήμερα, δηλαδή ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, και ο άλλος είναι ο σοσιαλιστικός δρόμος, που προτείνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Σήμερα, υπάρχει μια τεράστια εμπειρία, δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά διαχείριση του καπιταλισμού.
Υπάρχει η πείρα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα έκαναν κυβέρνηση με τον Πρόντι, στη Γαλλία το Κομμουνιστικό Κόμμα μπήκε στην κυβέρνηση Ζοσπέν, στην Κύπρο σήμερα το ΑΚΕΛ θέλει να φέρει το σοσιαλισμό, βρέθηκε να έχει την κυβερνητική εξουσία, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα είναι η ίδια κατάσταση. Εάν δε λυθεί το θέμα της εξουσίας και όχι της κυβέρνησης, εκεί που θα καταντήσεις είναι η ονομαζόμενη "κυβερνώσα αριστερά" - η ΔΗΜΑΡ είναι το παράδειγμα. Αρα, όσοι προσπαθούν να παγιδεύσουν τον ελληνικό λαό στο δίλημμα της αριστερής κυβέρνησης, που θα αναλάβει να κάνει ανθρώπινο τον καπιταλισμό, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία.

Σε όσους λένε ότι "μέχρι να έρθει λαϊκή εξουσία, τι κάνουμε;" θέλουμε να πούμε ότι εμείς παλεύουμε καθημερινά, αλλά δε θέλουμε να το διαφημίσουμε. Άλλοι τρύπωσαν στα υπόγεια, όταν η Ιστορία γύρισε ανάποδα και απαρνήθηκαν τα πάντα, το 1990, όπου ενστερνίστηκαν τον καπιταλισμό και όλη τη βαρβαρότητα. Εμείς, πληγωμένοι, ματωμένοι, τσακισμένοι, σηκωθήκαμε όρθιοι και είπαμε "όχι" στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Εσείς λέγατε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο κόσμο, τον κόσμο της ειρήνης, της φιλίας. Επομένως, μη μας εγκαλείτε για τέτοια πράγματα. Τα θυμόμαστε όλα αυτά πολύ καλά.
Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και στο ερώτημα "πότε;" λέμε όταν το αποφασίσει ο λαός. Οι συνθήκες είναι υπερώριμες. Η δική μας πρόταση είναι να γίνει τώρα, ακόμα και αύριο. Γι' αυτό δεν μπορούμε ως ΚΚΕ να παραδώσουμε για άλλη μια φορά το λαό στις χίμαιρες ενός ανθρώπινου καπιταλισμού. Οφείλουμε να του δείξουμε ποιος είναι ο δρόμος και είμαστε αισιόδοξοι ότι αργά ή γρήγορα θα τον ακολουθήσει».