Εργοστάσια ανοιχτά στην εκμετάλλευση

---

Με αφορμή τις εξελίξεις στη «Χαλυβουργία» η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θέλει ανοιχτά τα εργοστάσια. Αυτό είναι η μόνιμη αξίωση και των βιομηχάνων. Το τι εννοούν με τα «ανοιχτά εργοστάσια» το είχαμε δει με τα ΜΑΤ που είχαν παρατάξει στα εργοστάσια του Βόλου και του Βελεστίνου για να μη γίνει η απεργία που είχε κηρύξει για συμπαράσταση στους απεργούς του Ασπροπύργου το Συνδικάτο Μετάλλου Μαγνησίας, το βίωσαν στις πλάτες τους και οι απεργοί του Ασπροπύργου όπου τα ΜΑΤ επίσης επιδίωξαν διά ροπάλου να διακόψουν την απεργία. «Ανοιχτά εργοστάσια» για τους βιομήχανους και την κυβέρνησή τους σημαίνει ανοιχτά στην εκμετάλλευση, κλειστά στα εργατικά δικαιώματα. Να θυμίσουμε τις εκατοντάδες επιχειρήσεις που με απόφαση των ίδιων των βιομηχάνων και κρατική επιδότηση έκλεισαν στην Ελλάδα για να μεταφερθούν σε χώρες των Βαλκανίων ψάχνοντας για εργάτες χωρίς δικαιώματα;

 Για να κρατήσουν ανοιχτά στην εκμετάλλευση τα εργοστάσια εκτός απ' το μαστίγιο χρησιμοποιούν και το καρότο του διαλόγου. Για ποιο διάλογο όμως μιλάνε; Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα: Οι βιομήχανοι προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση τσακίζοντας εργάτες. Ο Μάνεσης ξεχνά τα υπερκέρδη που συσσώρευσε τα προηγούμενα χρόνια από τη δουλειά των εργατών και αξιώνει στον καιρό της κρίσης να πληρώσουν τη ζημιά οι εργάτες με απολύσεις και 500 ευρώ μισθό. Με το καρότο του διαλόγου ζητάνε να κάνουν πίσω οι απεργοί. Από τι να κάνουν πίσω; Οταν ούτε άνεργος δε ζει με 500 ευρώ.

 

Η κυβέρνηση με τα ΜΑΤ στέλνει μήνυμα στους μεγαλοεπιχειρηματίες ότι με το μαστίγιο είναι αποφασισμένη να δημιουργήσει όλες εκείνες τις συνθήκες που θα μπορούν να υπερεκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους. Γιατί τσακίζει τους αγώνες, επομένως τους εξασφαλίζει περιβάλλον χωρίς εργατικές διεκδικήσεις. Λογαριάζει βεβαίως χωρίς τον ξενοδόχο, τους ίδιους τους εργάτες. Γιατί μπορούν να το αποτρέψουν, έχουν την ανεξάντλητη δύναμη να το κάνουν, αν αγωνίζονται όλοι για έναν και ένας για όλους.

 

Το τι εννοεί η κυβέρνηση και ο Μάνεσης με τη φιλολογία για τα ανοιχτά εργοστάσια το μαρτυρούν οι κοντά 150 απολυμένοι που παλεύουν για το δικαίωμά τους στη δουλειά. Αυτοί που παλεύουν πράγματι για ανοιχτά εργοστάσια είναι οι ίδιοι οι εργάτες. Αυτοί παλεύουν για το δικαίωμα στη δουλειά και γι' αυτό απεργούν. Η απεργία είναι μέσο πίεσης για να εξασφαλιστεί η δουλειά με δικαιώματα, να μπει φρένο στην εκμετάλλευση. Αυτό αποφάσισαν για μια ακόμα φορά και το προηγούμενο Σάββατο οι απεργοί χαλυβουργοί, παρά το ξύλο, την τρομοκρατία, τις απειλές.

 

Ο Μάνεσης εξαρχής λειτούργησε σαν λαγός των υπολοίπων βιομηχάνων. Τον στήριξαν και τον στηρίζουν για να εξασφαλίσουν ένα αποφασιστικό χτύπημα - παράδειγμα υποταγής για όλο το εργατικό κίνημα. Κι όμως δεν τα κατάφεραν ούτε με τα ΜΑΤ καθώς χωρίς εργάτες γρανάζι δε γυρνά... Η απεργία στη «Χαλυβουργία» είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης ακριβώς γιατί στο πρόσωπο των χαλυβουργών επιχειρείται ένα συντριπτικό χτύπημα σ' όλη την εργατική τάξη. Η ταξική ενότητα που εκφράστηκε πολύπλευρα όλους αυτούς τους μήνες για την υπεράσπιση των απεργών χαλυβουργών είναι το ισχυρότερο μήνυμα που εκπέμπεται και μετά το χτύπημα της απεργίας από τα ΜΑΤ και τη λάσπη που δέχονται οι απεργοί από τα αστικά μέσα ενημέρωσης και τα κυβερνητικά στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ